کنف

مدل لباس

کِنِف: [ لهجه و گویش تهرانی ]بی آبرو، شرم زده - ضایع .
( ( همه میدانستند که لچک بسر همان مادر دائی شکری است و حالا اسمش را تو قهو خانه جلو لوطیها آورده بودند وکنفش کرده بودند. ) ) ( صادق چوبک ، کفتر باز )

کِنِفیدن.

در پارسی حروف و واژگانی که بر هم شبیه اند بهم تبدیل می شوند. مانند واز و باز که و و ب به همانند هم است و لبها بر هم جفت می شود، مانند آب، آو و آف و آپ مانند ایچ و هیچ. بنابراین فارس و پارس جز این قانون نانوشته اندو ف و پ بر هم تبدیل می گردد و کنف، کنپ و کنب یکی اند.

کسی که دماغش سوخت میگن کنف شدی

در پارسی " کنپ kanap " در نسک : فرهنگ برابرهای پارسی واژگان بیگانه از ابوالقاسم پرتو.

خیت!

کِنِف - در گویش بازاری و تهرانی ( کوچه بازاری ) -
بی آبرو، شرم زده - ضایع، تابلو! - تباه، نابود، نیست، هلاک -
خراب، درب و داغون، قزمیت! - چزاندن، چاییدن، دندت نرم، خوبت شد!