کنده

کنده
زانوء
کنده کشی . کنده زدن

کنده خاقان خان ترک های مجار در زمان قدرت جهانی امپراتوری اردوی زرین موغول

کنده با فتحه کاف دارای معانی زیراست:
الف: گورآب= محل تجمع آبهای سرگردان سطح زمین در گودالهای بزرگ خاک برداریهای دستی درقدیم
ب: به حفاریهای دستی بالای همکف زمین در دامنه کوه ، ( ( کنده ) ) و به حفاریهای دستی زیر زمینی زیر همکف زمین ( ( هَرنگ ) ) وبه حفاریهای دستی مشترک بین همکف و زیر زمین در طبیعت ( ( طویله ) ) می گویند زیرا طویله دارای راه پله است ولی اسطبل راه پله ندارد وهمسطح زمین است. ج: به روستایی که روی سطح شیب دارساخته شود ( ( کنده ) ) گویند وبه روستایی که برسطح صاف بدون شیب ساخته شود ( ( دهکده ) ) می گویند و به چند خانوار درچند خانه انگشت شمار دریک مزرعه ( ( ده ) ) و به روستای دارای جمعیت کم پراکنده کار ( ( قصبه ) ) می گویند
... [مشاهده متن کامل]

چوب گُنده و بزرگ

در گویش جهرمی به کنده ی درخت "چکل " گفته می شود .

کُنده :[اصطلاح صید ]= چوبی که پروانه لنج بر روی آن سوار میشود. در زبان آذری به چونه ی خمیر و نان کُنده گفته می شود .

انتها، ریشه، اصل

خندق

کنده زیر زمین تونل مانندی است که در زمین حفر و آماده سازی می شد و در آن طاقچه های کوچکی برای چراغهای روغنی تعبیه می شد و گوسفندها در زمستان برای محافظت از سرما در آنجا نگهداری می شدند.
منبع : منابع شفاهی روستای ارجنک از روستاهای فارسی زبان توابع شهرکرد

کنده [ به فتح کاف و کسر دال] : جایی که آن را کنده اند، شکاف دست ساز انسان ، در گویش اهالی روستای کلهرود ( از توابع شهرستان ساهین شهر و میمه در استان اصفهان ) به اطاق مانندی که در تپه یا کوه برای نگهداری گاو و گوسفند کنده می شود را کوه می گفتند .