کلوچه

• منابع ها. تاریخ ادبیات ایران، ذبیح الله صفا، خلاصه ج. اول و دوم، انتشارات ققنوس، ۱۳۷۴
• تاریخ ادبیات ایران، ذبیح الله صفا، خلاصه ج. سوم، انتشارات بدیهه، ۱۳۷۴
• حسن بیگ روملو، �احسن التواریخ� ( ۲ جلد ) ، به تصحیح�عبدالحسین نوایی، بنگاه ترجمه و نشر کتاب، ۱۳۴۹. ( مصحح در پایان جلد اول شرح مفصل و سودمندی از فهرست لغات�ترکی�و�مغولی�رایج در متون فارسی از سده هفتم به بعد را نوشته است )
• فرهنگ فارسی، محمد معین، انتشارات امیر کبیر، تهران، ۱۳۷۵
• غلط ننویسیم، ابوالحسن نجفی، مرکز نشر دانشگاهی، تهران، ۱۳۸۶
• فرهنگ کوچک زبان پهلوی، دیوید نیل مکنزی، ترجمه مهشید فخرایی، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، تهران، ۱۳۷۹

کلوچه سیستانی
کلوچه سیستانی، از ترکیب آرد، روغن، خمیرمایه، سیاه دانه، رازیانه و خرما است. کلوچه خرمایی یکی از شیرینی های مخصوص و محلی مردم سیستان است که از سال های قدیم تا به امروز پخت آن در بین سیستانی ها رواج داشته است.
گویا واژه «کلوچه» در زبان فارسی با واژه های مشابه خود در دیگر زبان های هندواروپایی از یک ریشه است؛ قیاس کنید با روسی: Кулич ( کولیچ ) و یونانی: κόλλιξ ( کولیکس ) . این واژه در شعر ( کاک و کلوچه نسبتش گر به دو ماه کرده ام - - - سهل مبین که فکر آن من به دو ماه کرده ام ) که سروده شاعر طنزگوی قرن نهم هجری قمری، بُسحاق اطعمه است، به کار رفته است. در فرهنگ بزرگ سخن، لغت نامه دهخدا، فرهنگ فارسی معین و عمید این واژه را فارسی دانسته اند.
در زبان انگلیسی، واژه Kulich از Кулич روسی و آن نیز از واژه یونانی κόλλιξ گرفته شده است.