کرچ

• منابع ها. تاریخ ادبیات ایران، ذبیح الله صفا، خلاصه ج. اول و دوم، انتشارات ققنوس، ۱۳۷۴
• تاریخ ادبیات ایران، ذبیح الله صفا، خلاصه ج. سوم، انتشارات بدیهه، ۱۳۷۴
• حسن بیگ روملو، �احسن التواریخ� ( ۲ جلد ) ، به تصحیح�عبدالحسین نوایی، بنگاه ترجمه و نشر کتاب، ۱۳۴۹. ( مصحح در پایان جلد اول شرح مفصل و سودمندی از فهرست لغات�ترکی�و�مغولی�رایج در متون فارسی از سده هفتم به بعد را نوشته است )
• فرهنگ فارسی، محمد معین، انتشارات امیر کبیر، تهران، ۱۳۷۵
• غلط ننویسیم، ابوالحسن نجفی، مرکز نشر دانشگاهی، تهران، ۱۳۸۶
• فرهنگ کوچک زبان پهلوی، دیوید نیل مکنزی، ترجمه مهشید فخرایی، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، تهران، ۱۳۷۹

�کرچkerchبه معنی جمع شدن وقوز شدن و. . . � و�کرکkork به معنی مرغ کرک یامرغ کرچ[مرغی که خودراروی تخم مرغهاجمع کرده وآمادگی برای خوابیدن روی تخم ها رادارد� مینگریم، متوجه میشویم که در اصل یک مفهوم و معنی عام ومشترک دارند وفقط اشکال، حالات وصورتهای مفهوم ومعنی این واژگان متفاوت است.

وبه صورت�crouch, crease و. . . به معنی جمع شدن، چین وچروک، خودراجمع کردن، قوز کردن و. . . میباشد. در واژه کهن �کرچkerch� تبدیل حرف ( چ > ز ) روی داده است. این واژه همراه با واژه�لوچ� به صورت �کرچ لوچ� به کار میرودوجالب اینجاست که خود قسمت دوم این ترکیب یعنی�لوچ� نیز واژه ای کهن و آریایی است ( که درباره این واژه�لوچ� توضیح لازم ومفصل را ارائه کردیم ) . مثال دیگری در لری:�می یا کرچ� به معنی موهای فرفری، نا صاف، جمع شده ومجعد. . . و مثالهای زیاد دیگر. . .