کرس

• منابع ها. تاریخ ادبیات ایران، ذبیح الله صفا، خلاصه ج. اول و دوم، انتشارات ققنوس، ۱۳۷۴
• تاریخ ادبیات ایران، ذبیح الله صفا، خلاصه ج. سوم، انتشارات بدیهه، ۱۳۷۴
• حسن بیگ روملو، �احسن التواریخ� ( ۲ جلد ) ، به تصحیح�عبدالحسین نوایی، بنگاه ترجمه و نشر کتاب، ۱۳۴۹. ( مصحح در پایان جلد اول شرح مفصل و سودمندی از فهرست لغات�ترکی�و�مغولی�رایج در متون فارسی از سده هفتم به بعد را نوشته است )
• فرهنگ فارسی، محمد معین، انتشارات امیر کبیر، تهران، ۱۳۷۵
• غلط ننویسیم، ابوالحسن نجفی، مرکز نشر دانشگاهی، تهران، ۱۳۸۶
• فرهنگ کوچک زبان پهلوی، دیوید نیل مکنزی، ترجمه مهشید فخرایی، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، تهران، ۱۳۷۹

سر بتاب از حسد وگفته پر مکر و فریب
برکش از گردنت این جامه پر کرس و گریب.
ناصرخسرو

و یک نوع جنبش مقاومتی می پرداخت. گروه کرس سبک آنارکو - پانک که بخشی از خرده فرهنگ پانک بود را به محبوبیت رساند و از واکنش مستقیم، حقوق حیوانات و محیط زیست گرایی حمایت می کرد. این گروه در آلبوم ها، فیلم ها، آگهی نامه ها و کولاژ صدا خود از رویکردی مبتنی بر خوی پانکی خودت انجامش بده استفاده و حمایت می کرد. گروه کرس پیام های دیواری استنسیل شده را در متروی لندن و همین طور در گذرگاه های تبلیغاتی با افشانه نقاشی می کردند و فعالیت های سیاسی را سازماندهی می کردند. این گروه با پوشیدن لباس های سیاه، لباس های نظامی استفاده شده و استفاده از دکور و پس زمینه هایی مزین شده با نمادهایی از چلیپای مسیحیت، چلیپای شکسته، پرچم انگلیس و دنب خوار، به بیان آرمان های خود می پرداختند. آنها منتقد خرده فرهنگ پانک و به طور کلی فرهنگ جوانی بودند. کرس آنارشیسمی را تبلیغ می کرد که در صحنه موسیقی پانک راک چهره ای عمومی تر به خود گرفت.