کردگار

در اینجا دیدیم که کِردِگار به معنی خلق خدا ( مردم ) بکار رفته است. اما گویا در برخی جای ها به مانک خداوند هم می تواند باشد. البته طبق دیدگاه فرهنگ معین، کردگار به مانک ”دانسته و عمداً“ هم است. پس شاید بشود این گونه هم معنی کرد مصرع اول را:
دعوتِ ( مردم ) از روی عمد و آگاهانه اشکالی ندارد، اما تصمیم گیری ایشان دیگر به خودشان مربوط است.
ولی من ترجمه ی آغازین را بیشتر دقیق می دانم.