کَربَلا ( به عربی: کربلاء ) مرکز استان کربلا در عراق است. این شهر از جهت شرق در فاصله ۱۶ کیلومتری رود فرات و از جهت غرب در فاصله ۹ کیلومتری دریاچه رزازه قرار دارد. کربلا در ۸۵ کیلومتری جنوب غربی بغداد واقع شده است و جمعیت آن ۱٫۲۱۸٫۷۳۲ نفر برآورد شده است. شهر کربلا از این جهت که محل نبرد کربلا ( ۶۸۰ میلادی ) در آن رخ داده است و آرامگاه حسین بن علی و عباس بن علی در آن جای دارد، معروف است. سالانه میلیون ها شیعه از این شهر دیدن می کنند که از نظر تعداد با زائران مکه و مشهد رقابت می کند. سالانه میلیون ها نفر سالگرد نبرد کربلا و کشته شدن حسین بن علی و یاران او را گرامی می دارند. سالانه تا سقف ۳۴ میلیون گردشگر مذهبی در روز عاشورا وارد کربلا می شوند. در روز اربعین حداکثر ۴۰ میلیون نفر از ۵۶ کشور مختلف از آرامگاه های مقدس شیعی زیارت می کنند که تعدا زیادی با پای پیاده وارد شهر کربلا می شوند.
... [مشاهده متن کامل]
این شهر با شهرهای زیادی از جمله شهرکُرد و پیرانشهر در ایران، پیمان خواهرخواندگی دارد.
این شهر تا سال ۶۱ هجری قمری بیابان بزرگی بوده است به نام های نینوا، غاضریه و طف. اما بعد از سال ۶۱ قمری و رویداد کربلا، به تدریج مورد توجه شیعیان و مسلمانان قرار گرفت و پس از ساخت گنبد و بارگاه برای کشته شدگان در کربلا توسط حکومت آل بویه به یکی از شهرهای مهم زیارتی عراق تبدیل شد.
نبرد کربلا در ۱۰ اکتبر سال ۶۸۰ میلادی ( ۱۰ محرم سال ۶۱ هجری قمری ) در بیابان های خالی در مسیر کوفه انجام شد. هم حسین بن علی و هم برادرش عباس بن علی توسط قبیله محلی بنی اسد در مکانی که بعدها به مشهد الحسین معروف شد به خاک سپرده شدند. جنگ خود در نتیجه خودداری حسین از درخواست یزید اول برای بیعت با خلافتش روی داد. حاکم کوفه، عبیدالله بن زیاد، سی هزار سوار را به سمت حسین روانه کرد. حسین سپاهی قابل توجه نداشت، او با خانواده و یاران اندکش همراه بود. قوای کوفی به فرماندهی عمر بن سعد دستور گرفتند که حسین و یارانش را از رسیدن به آب منع کنند تا حسین را وادار به بیعت کنند. در روز دهم محرم، حسین بن علی نماز صبح را خواند و سپاهیان خود را به همراه برادرش عباس به جنگ روانه کرد. در آن روز حسین به همراه ۷۲ تن از یارانش کشته شده شدند.
... [مشاهده متن کامل]
این شهر با شهرهای زیادی از جمله شهرکُرد و پیرانشهر در ایران، پیمان خواهرخواندگی دارد.
این شهر تا سال ۶۱ هجری قمری بیابان بزرگی بوده است به نام های نینوا، غاضریه و طف. اما بعد از سال ۶۱ قمری و رویداد کربلا، به تدریج مورد توجه شیعیان و مسلمانان قرار گرفت و پس از ساخت گنبد و بارگاه برای کشته شدگان در کربلا توسط حکومت آل بویه به یکی از شهرهای مهم زیارتی عراق تبدیل شد.
نبرد کربلا در ۱۰ اکتبر سال ۶۸۰ میلادی ( ۱۰ محرم سال ۶۱ هجری قمری ) در بیابان های خالی در مسیر کوفه انجام شد. هم حسین بن علی و هم برادرش عباس بن علی توسط قبیله محلی بنی اسد در مکانی که بعدها به مشهد الحسین معروف شد به خاک سپرده شدند. جنگ خود در نتیجه خودداری حسین از درخواست یزید اول برای بیعت با خلافتش روی داد. حاکم کوفه، عبیدالله بن زیاد، سی هزار سوار را به سمت حسین روانه کرد. حسین سپاهی قابل توجه نداشت، او با خانواده و یاران اندکش همراه بود. قوای کوفی به فرماندهی عمر بن سعد دستور گرفتند که حسین و یارانش را از رسیدن به آب منع کنند تا حسین را وادار به بیعت کنند. در روز دهم محرم، حسین بن علی نماز صبح را خواند و سپاهیان خود را به همراه برادرش عباس به جنگ روانه کرد. در آن روز حسین به همراه ۷۲ تن از یارانش کشته شده شدند.
سر زمین سختی و مشقت
میرزا غلام حسین حکیم رحمه الله علیه در کربلا به دنیا آمد و همراه میرزای شیرازی بزرگ از کربلای معلا به سامرا هجرت نمود کتابخانه و درمانگاه ایشان در باب السدر عقد الحکیم واقع بود، فرزند ایشان شیخ مهدی حکیم موذن العسکریین علیهم السلام متولد کربلا است
نینوا
کربلا نام شهری در عراق که مرقد امام حسین ( ع ) و حضرت ابوالفضل ( ع ) در آن قرار دارد.
کربلا:دشواری ، این کربلا : این دشواری
( ( گفت دانم کز تَجَوّع وز خلا
جمع آمد رنجتان زین کربلا ) )
( مثنوی مولوی ، دفتر 3 ، محمد استعلامی ، چاپ اول 1363، ص 229 )
( ( گفت دانم کز تَجَوّع وز خلا
جمع آمد رنجتان زین کربلا ) )
( مثنوی مولوی ، دفتر 3 ، محمد استعلامی ، چاپ اول 1363، ص 229 )
کربلا در اصل عربی=کرب بلاء=کرب بلاء
کرب به معنای سرزمین و بلاء به معنای صدمه، آسیب و بلا
پس نتیجه می گیریم کربلا=کربلاء=کرب بلاء به معنی سرزمین بلا
کرب به معنای سرزمین و بلاء به معنای صدمه، آسیب و بلا
پس نتیجه می گیریم کربلا=کربلاء=کرب بلاء به معنی سرزمین بلا
کرب: ماتم، اندوه، رنج، غم و غصه، ناراحتی، مصیبت، عزا، سوگ - عزاداری، سوگواری
بلا: صدمه، آسیب، گزند، زیان، ضرر، خُسران، خسارت، خَدشه، حادثه ناگوار - امتحان، آزمایش، آزمودن، سنجش
( أحَسِبَ النّاسُ أن یُترَکُوا أن یَقُولُوا آمَنّا و هُم لا یُفتَنُونَ ) >>> آیا مردم می پندارند رها و خلاص می شوند و از آن ها دست می کشیم، همین که می گویند ایمان آوردیم و آزمایش ( ابتلا ) نمی شوند؟
... [مشاهده متن کامل]
این واژه کرب و بلا بود ولی به مرور زمان "ب" کرب افتاد ( حذف شد ) و با بلا ترکیب شد! ( ( فرایند واجی کاهش ) )
نام دیگر آن: نینوا
کربلا یکی از شهرهای بیابانی ( صحرایی ) عراق بود و نام خاصی نداشت ولی بعد از شهادت امام حسین ( ع ) و یاران باوفایش، به نام کربلا مشهور شد! تا یادآور حماسه ی بزرگ آنان شود و رنج و مصیبتی که بر آن ها روا داشته شده بود را، از این طریق به همگان نشان دهند.
امام حسین ( ع ) و یاران دلاورشان، بعد از شهادت؛ آزمایشی را پس دادند تا با این کارشان به جهانیان نشان بدهند که ظلم و ستم از بین رفتنی است! و پویشی جهانی به راه انداختند که هدفشان: دفاع از مظلومان و ستمدیدگان - مبارزه با فساد و اختلاس و رانت ( زد و بند ) و آقازادگی - وارستگی و آزادگی، امر به معروف و نهی از منکر و. . . بود.
و شعار پویششان که به گفته ی بزرگان تا ظهور امام زمان فراگیر می شود این بود:
( ( هَل مِن ناصِرِ یَنصُرَنی؟ ) ) >>> آیا کسی هست که مرا یاری کند؟ یا کیست که مرا همراهی دهد؟
( گویا امام حسین ( ع ) با شهادتش پویشی به راه انداخت تا همه ی کسانی که خواهان حق هستند، فراخوانَد و ندای حق را به همه ی جهانیان برسانند )
دکتر علی شریعتی: آن هایی که رفتند کاری حسینی کردند و آن هایی که ماندند باید کاری زینبی کنند، وگرنه یزیدی اند!
حسین بیشتر از آب، تشنه لبیک بود ولی افسوس که به جای افکارش، زخم هایش را نشانمان دادند و بزرگترین دردش را بی آبی نامیدند!
امام حسین ( ع ) به خوبی می دانست که در آن زمان غیر از هفتاد و دو نفر کسی به یاریش نمی شتابد بلکه با این شعار می خواست مردم جهان را به این راه دعوت کند!
شعری زیبا از مُلاطُغرا مشهدی:
تا زائر کربلای عشق تو شدم / از داغ، همیشه کربلایی پوشم
امید است که به پویش بزرگ حسینی بپیوندیم، لبیک یا حسین!
بلا: صدمه، آسیب، گزند، زیان، ضرر، خُسران، خسارت، خَدشه، حادثه ناگوار - امتحان، آزمایش، آزمودن، سنجش
( أحَسِبَ النّاسُ أن یُترَکُوا أن یَقُولُوا آمَنّا و هُم لا یُفتَنُونَ ) >>> آیا مردم می پندارند رها و خلاص می شوند و از آن ها دست می کشیم، همین که می گویند ایمان آوردیم و آزمایش ( ابتلا ) نمی شوند؟
... [مشاهده متن کامل]
این واژه کرب و بلا بود ولی به مرور زمان "ب" کرب افتاد ( حذف شد ) و با بلا ترکیب شد! ( ( فرایند واجی کاهش ) )
نام دیگر آن: نینوا
کربلا یکی از شهرهای بیابانی ( صحرایی ) عراق بود و نام خاصی نداشت ولی بعد از شهادت امام حسین ( ع ) و یاران باوفایش، به نام کربلا مشهور شد! تا یادآور حماسه ی بزرگ آنان شود و رنج و مصیبتی که بر آن ها روا داشته شده بود را، از این طریق به همگان نشان دهند.
امام حسین ( ع ) و یاران دلاورشان، بعد از شهادت؛ آزمایشی را پس دادند تا با این کارشان به جهانیان نشان بدهند که ظلم و ستم از بین رفتنی است! و پویشی جهانی به راه انداختند که هدفشان: دفاع از مظلومان و ستمدیدگان - مبارزه با فساد و اختلاس و رانت ( زد و بند ) و آقازادگی - وارستگی و آزادگی، امر به معروف و نهی از منکر و. . . بود.
و شعار پویششان که به گفته ی بزرگان تا ظهور امام زمان فراگیر می شود این بود:
( ( هَل مِن ناصِرِ یَنصُرَنی؟ ) ) >>> آیا کسی هست که مرا یاری کند؟ یا کیست که مرا همراهی دهد؟
( گویا امام حسین ( ع ) با شهادتش پویشی به راه انداخت تا همه ی کسانی که خواهان حق هستند، فراخوانَد و ندای حق را به همه ی جهانیان برسانند )
دکتر علی شریعتی: آن هایی که رفتند کاری حسینی کردند و آن هایی که ماندند باید کاری زینبی کنند، وگرنه یزیدی اند!
حسین بیشتر از آب، تشنه لبیک بود ولی افسوس که به جای افکارش، زخم هایش را نشانمان دادند و بزرگترین دردش را بی آبی نامیدند!
امام حسین ( ع ) به خوبی می دانست که در آن زمان غیر از هفتاد و دو نفر کسی به یاریش نمی شتابد بلکه با این شعار می خواست مردم جهان را به این راه دعوت کند!
شعری زیبا از مُلاطُغرا مشهدی:
تا زائر کربلای عشق تو شدم / از داغ، همیشه کربلایی پوشم
امید است که به پویش بزرگ حسینی بپیوندیم، لبیک یا حسین!
رنج و ابتلا