کثرت

- کثرت خلق یا کثرت خلایق ؛ انبوهی و فراوانی مردمان. ( ناظم الاطباء ) .
- کثرت سهر ؛ فزونی بیداری. ( ناظم الاطباء ) .
- کثرت غذا ؛ زیادتی غذا. ( ناظم الاطباء ) .
- کثرت کلام ؛ پرگویی. پرحرفی. تکرار سخن. ( ناظم الاطباء ) .
|| مجازاً، بمعنی به انبوه نشستن مردم. ( غیاث اللغات ) ( آنندراج ) . انبوهی مردم. ( ناظم الاطباء ) . || علایق دنیوی. ( غیاث اللغات ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) . || بسیاری. مقابل وحدت ، یگانگی. ( یادداشت مؤلف ) . تعدد موجودات عالم. ج ، کثرات. ( فرهنگ فارسی معین ) . تجلی ذات حق در مراتب مظاهر امکانیه بجهت اظهار اسماء و صفات و از اینرو بلباس کثرت ملبس شود. ( فرهنگ مصطلحات عرفا و شعرا ) :
خداوندی که در وحدت قدیمست از همه اشیا
نه اندروحدتش کثرت نه محدث را ازو انها.
ناصرخسرو.
- کثرت در وحدت ؛ وجود در عین وحدت جامع و واجد جمیع مراتب و کمالات و کثرات است و اولین کثرتی که در عالم وجود تحقق یافته است مرتبه صفات و اسماء است. بالجمله فلاسفه الهی گویند وجودات و موجودات در عین کثرت مندک و فانی در وحدتند و ظل و رشح وجود بسیط واحد به وحدت حقیقی می باشند و وجود اندر کمال خویش ساری است و تعینها امور اعتباری است و اگر نازی کند عالم فروریزد و هیچیک از مراتب تعینات ووجودات و ماهیات عوالم امکانی وجود استقلال ندارد و عین الربط و صرف التعلق اند و بنابراین کثرات عالم کون نمودند نه بود، و ظل و سایه و رشح فیض حقند. ( فرهنگ لغات و مصطلحات عرفا و شعرا ) .
منبع. لغت نامه دهخدا

- کثرت خلق یا کثرت خلایق ؛ انبوهی و فراوانی مردمان. ( ناظم الاطباء ) .
- کثرت سهر ؛ فزونی بیداری. ( ناظم الاطباء ) .
- کثرت غذا ؛ زیادتی غذا. ( ناظم الاطباء ) .
- کثرت کلام ؛ پرگویی. پرحرفی. تکرار سخن. ( ناظم الاطباء ) .
منبع. لغت نامه دهخدا

ما انسان ها به مثابه تافته هایی جدا بافته از تار و پودهای کثیر و فراوان و گوناگون این طبیعت و کیهان مانند بابا آدم و ننه حوای موسا و ایسا و محمّد از بیرون وارد این دنیا نشده ایم پس از جدایی و طرد آنان از باغ بهشت و آسمان و درگاه خداوند متعال و تبعید آنان به روی کره زمین در نواحی مکّه و مدینه یا اورشلیم و واتیکان و بازگشت مان مثل رجعت و بازگشت آنان و فرزندان و نوادگان و نبیرگان و نتیجه گان یهودی و مسیحی و مسلمان شان از طریق قبض یا جدایی ارواح آنان بطور دائم از کالبدهای به اصطلاح مادی بهنگام فرا رسیدن لحظه مرگ و صعود و معراج آنها در قالب مثالی ( بقول حکیم ملاصدرا ) به عالم میانی تحت عنوان برزخ و الا آخر، نمی باشد . همچنین ما انسان ها بسوی بینهایت و رجعت یا بازگشت به الله در حرکت و راه و سفر نیستیم بلکه در محتوای هرکدام از کیهان ها یا جهان های متناهی و مساوی و موازی و بیشمار و بهمراه خداوند متعال ( او به عنوان هرکدام از کل های متناهی کیهانی و ما موجودات غیر زنده و زنده نباتی و حیوانی و انسانی و منظومه های ستاره ای و مجموعه های کهکشانی به عنوان اجزای لاینفک و جدایی ناپذیر وی ) با هدف بازگشت به نظام احسن و اشرف آفرینش مبدئی و ازلی و ابدی و برخورداری مجدد یا دوباره از زندگی و سعادت اولیه یا آغازین در سطح کمال ایده آل خوبی و زیبایی با کمیت و کیفیت بهشت برین در حرکت و راه و در طول سفر هستیم.
ذات خداوند که انسان دینی از دیر بار تاکنون در معرفت و شناخت آن ابراز عجز و ناتوانی می کند، هیچ چیز دیگری نمی باشد غیر از نام خداوند به زبان کلی خود وی که بر زبان دنیوی انسان غیر قابل جاری شدن است و ذات هرکدام از موجودات غیر زنده و زنده نباتی و حیوانی و انسانی هیچ چیز دیگری نمی باشد غیر از نام آن موجود به زبان خود خداوند که پس از آفرینش آن موجود برای اولین بار در سطح کمال ایده آل خوبی و زیبایی در نظام احسن و اشرف آفرینش مبدئی یعنی آفرینش اولیه همین طبیعت و کیهان با کیفیت و کمیت بهشت برین، بر روی آن نهاده شده است و فهم و عقل محدود انسانی در طول این راه و سفر بسیار طولانی نمیتواند آن نام اولیه را بیاد بیاورد تا زمان بازگشت به آن نظام احسن و اشرف اولیه.
از همه مهمتر اینکه بر اساس بینش و باور نوین این کودک، خداوند متعال در طول تاریخ پیدایش انسان روی کره زمین تاکنون هیچ انسان هایی را در بین اقوام یهود و عرب و عجم و هیچ قوم دیگری تحت عناوین سوشیان و منجی و ناجی و نبی و پسر و رسول و ولی و والی و هر گونه عنوان دیگری برای تربیت و هدایت معنوی بشر انتخاب و اعزام و ارسال ننموده و در گوش سر هیچ انسانی یک جمله یا جملاتی را تحت عنوان آیه و آیات نجّوا و زمزمه نکرده است چه بطور مستقیم و بدون واسطه و چه غیر مستقیم یا باواسطه و شریعت راستین و حقیقی و واقعی خداوند متعال هرگز آئین و دین و مذهب و ایدئولوژی و فرقه و حلقه نبوده و نمی باشد بلکه علم و در راس آن علوم طبیعی و تجربی و ریاضی هم محض و هم کاربردی بهمراه فن آوری های مفید صنعتی و خلاقیت های مدرن هنری. در پایان این سخن ساده و کودکانه لازم به اشاره می دانم که آئین یکتا پرستی دینداران هیچ تهفه بدرد بخوری به حال انسان نبوده و نمی باشد غیر از فرزند راستین و وارث بر حق و ادامه دهنده راه و کمال نهائی جمیع آئین های بت پرستی.
شناخت اصلی و مرکزی و محوری تئوری علمی مه بانگ یعنی نوسانات متوالی باز و بسته شدن یا انبساط و انقباض محتوای کیهان و بر اثر آن وقوع مه بانگ های هفتگانه و متوالی کلید طلائی درجهت باز نمودن قفل مشکلات و مسائل و نوش داروی شفا بخش بیماری های عدیده و گوناگون و علاج ناپذیر پیروان آئین ها و ادیان و مذاهب و ایدئولوژی ها و فرقه ها و حلقه ها در سطوح بالای رهبریت و پیشوائی و مرجعیت تقلید می باشد.