crest
کاکل دار
tufted, crested
کاکل دم
switch
کاکل ذرت
beard, tassel
کاکل زری
blond
کاکل سفید
bald
کاکل موی سر
forelock
فارسی به انگلیسی
کاکل دار
کاکل دم
کاکل ذرت
کاکل زری
کاکل سفید
کاکل موی سر
مترادف ها
قله، نوک، راس، منتها درجه، ستیغ، حد اکثر، کاکل، کلاه نوک تیز
سگدست، کاکل، موی پیشانی، میخ محور
پیشانی بند، کاکل، پیشانی اسب و غیره
کاکل، موی پیشانی، نوک دگل جلو کشتی، کاکل اسب
کاکل، کاکل چتری پرنده، چتر
کاکل
کاکل، گره زینتی روبان گیسو
عالی، ممتاز، با شکوه، کاکل
قلنبه، کلاله، کاکل، لخته شده
پیشنهاد کاربران
بیایید به شکل مستند و علمی به این ادعای جعلی پاسخ بدهیم و نشان دهیم که واژه ی �کاکل� اصالت ایرانی دارد و ربطی به ترکی ندارد. من تحلیل را مرحله به مرحله ارائه می کنم و منابع معتبر را هم ذکر می کنم.
... [مشاهده متن کامل]
- - -
۱. ریشه اوستایی و فارسی میانه
در اوستایی، واژه ی kakha - به معنای �موی سر� یا �پر� ثبت شده است. این همان ریشه ی معنایی است که در فارسی میانه نیز ادامه پیدا کرده است.
منبع: Darmesteter, J. Zend - Avesta Part I: The Vendidad. London, 1892.
منبع: Hoffmann, K. Avestische Laut - und Formenlehre. Innsbruck, 1986.
در فارسی میانه ( پهلوی ) ، شکل های kak یا مشابه آن برای �مو� ثبت شده است. این واژه بعدها به �کاکل� در فارسی نوین تبدیل شد.
منبع: Henning, W. B. A Concise Pahlavi Dictionary. London, 1957.
منبع: MacKenzie, D. N. A Concise Pahlavi Dictionary. London, 1971.
این نشان می دهد که واژه ی �کاکل� یک واژه ی ایرانی با سابقه ی هزارساله است و ارتباطی با زبان های ترکی ندارد.
- - -
۲. فارسی نوین و متون کلاسیک
لغت نامه ها و منابع فارسی کلاسیک، �کاکل� را با همان معنای �موی بالای سر� ثبت کرده اند:
برهان قاطع: �موی میان سر پسران، مردان، اسب و استر را کاکل گویند�.
آنندراج: در منابع ادبی و گیاهی، �کاکل� کاربرد دارد.
دهخدا: معنای �کاکل� را به موهای کوتاه یا بالای سر نسبت داده است.
منبع: دهخدا، علی اکبر. لغت نامه دهخدا. تهران، ۱۳۵۷.
منبع: آنندراج، محمد بن حسن. فرهنگ آنندراج. تهران، ۱۳۳۴.
در ادبیات فارسی، �کاکل� و �زلف� هر دو برای اشاره به مو به کار رفته اند، اما �کاکل� عمدتاً به موهای کوتاه یا بالای سر اشاره دارد.
- - -
۳. نقد ادعای جعلی �تورکی بودن واژه�
ادعای برخی منابع غیرمعتبر مانند �شاهمرسی� که �کاکل� را از ترکی و شکل آن را �ککیل� می دانند، مستند علمی ندارد و با شواهد تاریخی و زبان شناسی فارسی و اوستایی در تضاد است.
هیچ سند تاریخی یا لغت نامه ی معتبر ترکی، شکل �ککیل� را به معنای �موی کوتاه� یا �موی بالای سر� ثبت نکرده است.
برخلاف ادعا، واژه ی �کاکل� در متون فارسی پیش از تأثیر زبان های ترکی بر ایران موجود است، بنابراین نمی تواند از ترکی گرفته شده باشد.
- - -
✅ نتیجه گیری
1. واژه ی �کاکل� ریشه ای ایرانی دارد و می توان آن را از اوستایی kakha - و فارسی میانه kak ردیابی کرد.
2. شکل و معنای آن در فارسی نوین، انتقال طبیعی از گذشته های زبانی ایرانی است.
3. هیچ سند تاریخی معتبر، ترکی بودن واژه را تأیید نمی کند. ادعاهای �تورکی بودن� فاقد اعتبار علمی است و با مستندات زبانی کلاسیک فارسی و اوستایی مغایرت دارد.
- - -
... [مشاهده متن کامل]
- - -
۱. ریشه اوستایی و فارسی میانه
در اوستایی، واژه ی kakha - به معنای �موی سر� یا �پر� ثبت شده است. این همان ریشه ی معنایی است که در فارسی میانه نیز ادامه پیدا کرده است.
منبع: Darmesteter, J. Zend - Avesta Part I: The Vendidad. London, 1892.
منبع: Hoffmann, K. Avestische Laut - und Formenlehre. Innsbruck, 1986.
در فارسی میانه ( پهلوی ) ، شکل های kak یا مشابه آن برای �مو� ثبت شده است. این واژه بعدها به �کاکل� در فارسی نوین تبدیل شد.
منبع: Henning, W. B. A Concise Pahlavi Dictionary. London, 1957.
منبع: MacKenzie, D. N. A Concise Pahlavi Dictionary. London, 1971.
این نشان می دهد که واژه ی �کاکل� یک واژه ی ایرانی با سابقه ی هزارساله است و ارتباطی با زبان های ترکی ندارد.
- - -
۲. فارسی نوین و متون کلاسیک
لغت نامه ها و منابع فارسی کلاسیک، �کاکل� را با همان معنای �موی بالای سر� ثبت کرده اند:
برهان قاطع: �موی میان سر پسران، مردان، اسب و استر را کاکل گویند�.
آنندراج: در منابع ادبی و گیاهی، �کاکل� کاربرد دارد.
دهخدا: معنای �کاکل� را به موهای کوتاه یا بالای سر نسبت داده است.
منبع: دهخدا، علی اکبر. لغت نامه دهخدا. تهران، ۱۳۵۷.
منبع: آنندراج، محمد بن حسن. فرهنگ آنندراج. تهران، ۱۳۳۴.
در ادبیات فارسی، �کاکل� و �زلف� هر دو برای اشاره به مو به کار رفته اند، اما �کاکل� عمدتاً به موهای کوتاه یا بالای سر اشاره دارد.
- - -
۳. نقد ادعای جعلی �تورکی بودن واژه�
ادعای برخی منابع غیرمعتبر مانند �شاهمرسی� که �کاکل� را از ترکی و شکل آن را �ککیل� می دانند، مستند علمی ندارد و با شواهد تاریخی و زبان شناسی فارسی و اوستایی در تضاد است.
هیچ سند تاریخی یا لغت نامه ی معتبر ترکی، شکل �ککیل� را به معنای �موی کوتاه� یا �موی بالای سر� ثبت نکرده است.
برخلاف ادعا، واژه ی �کاکل� در متون فارسی پیش از تأثیر زبان های ترکی بر ایران موجود است، بنابراین نمی تواند از ترکی گرفته شده باشد.
- - -
✅ نتیجه گیری
1. واژه ی �کاکل� ریشه ای ایرانی دارد و می توان آن را از اوستایی kakha - و فارسی میانه kak ردیابی کرد.
2. شکل و معنای آن در فارسی نوین، انتقال طبیعی از گذشته های زبانی ایرانی است.
3. هیچ سند تاریخی معتبر، ترکی بودن واژه را تأیید نمی کند. ادعاهای �تورکی بودن� فاقد اعتبار علمی است و با مستندات زبانی کلاسیک فارسی و اوستایی مغایرت دارد.
- - -
کاکل کلمه ای تورکی است و در اصل به صورت ککیل می باشد وعبارت از مقداری مو است که بعد تراشیدن بر سر میماند لغتنامه شاهمرسی
فش ، هل، طره، کوپله، گیس، مو، گیسو
حمید رضا مشایخی - اصفهان
حمید رضا مشایخی - اصفهان
تمامت دیار ترکستان. . . را پریشانی حال چون زلف دلبران خوبان و کاکل ترکان بود. ( تاریخ وصاف الحضره ) .
کاکل تورکان چرا گفته؟
آیا کاکل موردی منسوب به تورکان است؟
چیزی که تورک تقدیم ملل کرده؟
کاکل تورکان چرا گفته؟
آیا کاکل موردی منسوب به تورکان است؟
چیزی که تورک تقدیم ملل کرده؟
کاکُل؛:موی جلو سر. زلف بالای چیزی یا به قول گوغری ها کُلالَک چیزی.
نمونه:کاکُل گل محمد، آن پاره که از بر کلاه بیرون مانده بود. ( کلیدر ج۷ص۲۰۸۶ )
مارال دست بر کاکُل مرد گذاشت. ( کلیدر ج۷ص۲۱۱۱ )
کلاغ هایی که کاج های بلند را از کاکُلی به کاکُلی میپریدند ( کلیدر ج۶ص۱۷۶۱ )
نمونه:کاکُل گل محمد، آن پاره که از بر کلاه بیرون مانده بود. ( کلیدر ج۷ص۲۰۸۶ )
مارال دست بر کاکُل مرد گذاشت. ( کلیدر ج۷ص۲۱۱۱ )
کلاغ هایی که کاج های بلند را از کاکُلی به کاکُلی میپریدند ( کلیدر ج۶ص۱۷۶۱ )
جعد، فش،
نوک . قله . . مثلا در متن پایین که از روزگار سپری شده مردم سالخورده اثر محمود دولت است به همین معنی آمده:
کلاغهایی که کاجهای بلند را از کاکلی به کاکلی میپریدند
کلاغهایی که کاجهای بلند را از کاکلی به کاکلی میپریدند
فش . .
فش، زلف، طره، کوپله، گیسو، گیس، مو، کاکله، هل
بش
توک
مشاهده ادامه پیشنهادها (١٠ از ١١)