کاکل

کاکل کلمه ای تورکی است و در اصل به صورت ککیل می باشد وعبارت از مقداری مو است که بعد تراشیدن بر سر میماند لغتنامه شاهمرسی

فش ، هل، طره، کوپله، گیس، مو، گیسو
حمید رضا مشایخی - اصفهان

تمامت دیار ترکستان. . . را پریشانی حال چون زلف دلبران خوبان و کاکل ترکان بود. ( تاریخ وصاف الحضره ) .
کاکل تورکان چرا گفته؟
آیا کاکل موردی منسوب به تورکان است؟
چیزی که تورک تقدیم ملل کرده؟

کاکُل؛:موی جلو سر. زلف بالای چیزی یا به قول گوغری ها کُلالَک چیزی.
نمونه:کاکُل گل محمد، آن پاره که از بر کلاه بیرون مانده بود. ( کلیدر ج۷ص۲۰۸۶ )
مارال دست بر کاکُل مرد گذاشت. ( کلیدر ج۷ص۲۱۱۱ )
کلاغ هایی که کاج های بلند را از کاکُلی به کاکُلی میپریدند ( کلیدر ج۶ص۱۷۶۱ )

جعد، فش،

نوک . قله . . مثلا در متن پایین که از روزگار سپری شده مردم سالخورده اثر محمود دولت است به همین معنی آمده:
کلاغهایی که کاجهای بلند را از کاکلی به کاکلی میپریدند

فش . .

فش، زلف، طره، کوپله، گیسو، گیس، مو، کاکله، هل

بش

توک