کاواک

کاویگ: کاودار
کافتار: کاوَنده، کننده و جوینده
کاویدار: کافتار
کاویتار: کافتار
کاواک: کافتار
کاواگ: کافتار
کاوان: کافتار
کاویشن: کاویدن
کاویشنیک: کاویدنی؛ کاونده؛ بسته به کاویدن
کاویشنیگ: کاویشنیک
کاویشنیه: کافتن، کاویدن، کاویتن
کاویشنیها: با کافتن
کاوَک: کاونده؛ ابزاری برای کافتن
کاوَگ: کاوَک
کاویندَک: کاونده
کاویندَگ: کاونده
کاوینَک: ابزاری برای کافتن
کاوینَگ: ابزاری برای کافتن
کافتَک: کافتَگ
کافتَگ، کافته؛ کافته شده

اسدی توسی
بکاوید کالاش را سربسر/که داند که چه یافت زر و گهر.
عنصری
کسی نیز بر اترط کینه جوی/نیارست کاویدن از بیم اوی.
فردوسی
پسوند بنواژه سازِ [ایدَن] همیشه به بن کنونیِ بنواژه یا مصدر می نشیند و پسوند بنواژه سازِ [اَن] همیشه به بن گذشته ی بنواژه می پیوندد:
گشتن و گردیدن، ، خفتن و خوابیدن، ، کوفتن و کوبیدن، ، تافتن و تابیدن، ، رشتن و ریسیدن، ، شتافتن و شتابیدن، ، شنفتن و شنیدن، ، جستن و جهیدن، ، کافتن و کاویدن و. . .
[اک] پسوندی ست که با پیوستن به بن کنونی، نام می سازد مانند خوراک، پوشاک، سوزاک، کاواک
کاواک= چیز کاویده شده و میان تهی.

سایر زبانها وارد شده اند. . " کاوا " برابر با "هاوا" نیز با بار معنایی خالی و تهی در فارسی به شکل"هوا" وارد شده است.