در سیستان و مناطق سیستانی نشین به چکاوک "کُو مَلَک" گویند
چکاوَک پرنده ای خوش آواز با پر و بالِ رگه رگه و قهوه ای است که اغلب در حال پرواز آواز می خواند. چکاوک ها روی زمین بیشتر راه می روند یا می دوند. معمولاً ناخن انگشتِ عقبیِ پای آنها دراز، راست و نوک تیز است. اغلب به طور دسته جمعی دیده می شوند. نر و مادهٔ آنها همشکل است. روی زمین آشیانه می سازند و از دانه ها، حشرات و نرم تنان تغذیه می کنند. ... [مشاهده متن کامل]
چکاوک گونه های بسیاری دارد که برخی از گونه های شناخته شدهٔ آن به شرح زیر است: • چکاوک سهره ای • چکاوک بیابانی • چکاوک سردم سیاه • چکاوک هدهدی ( شبان فریب ) • چکاوک پنجه کوتاه بزرگ • چکاوک پنجه کوتاه هیوم • چکاوک طوقی • چکاوک شنی • چکاوک گندمزار • چکاوک بال سفید • چکاوک سیاه • چکاوک شاخدار • چکاوک کاکلی • چکاوک درختی • چکاوک آسمانی بزرگ. • چکاوک آسمانی خاوری خانوادهٔ چکاوک عمدتاً در نیمکرهٔ شرقی زندگی می کنند. شاید معروفترین چکاوک، چکاوکِ آسمانی است که در سراسر اروپا و نواحی معتدل آسیا از جمله ایران زندگی می کنند. بلندیَش به ۱۸ سانتیمتر می رسد. پوشش پشتیِ پرهایش قهوه ای تیره است. بیشترِ چکاوک ها، از جمله چکاوک آسمانی، معمولاً در ساختن لانه از علف، مو، تکه های پارچه و مانند اینها استفاده می کنند.
جَل
چکاوک را در زبان لری ( کر کلاو ) همان کلاهدار می گویند
درمنطقه کاشان به این پرنده چلو chloo می گویند درچکامه صدای پای آب از سهراب سپهری نام این پرنده آمده است تا چلویی می خواند، سینه از ذوق شنیدن می سوخت مرتضی محمدپور
( در بانکداری ) Cheque Imaging System ( CIS )
ژوله
چَکاوَک - نام مرغکی ( مرغابی ) خوش آواز که آن را سُرخاب هم گویند، ژُوله!