پژمردن

پَژواک:پَژ ( پیشوند ) به همراه واژه یِ ( واک ) به چمِ بازتابِ یا انعکاسِ صدا
( واژه یِ "واک" به چمِ "صدا" با کارواژه "واختن" از یک ریشه هستند؛پس می توان کارواژه "پَژواختن" را از آن ساخت. )
نیاز به یادآوری است که این پیشوند به دیسه هایِ ( واژ، پاژ، باژ ) نیز بکار می رود.
برای نمونه در "واژگون" یا "واژگونه یا باژگونه یا پاژگونه"به چمِ "برعکس یا بالعکس".

بپژمرد ، چون زآب گنده سمن. ) )
( نامه ی باستان ، جلد اول ، میر جلال الدین کزازی ، 1385، ص 332. )
در جایی دیگر می نویسد : ( ( پژ ، در پژمردن چنان می نماید که ریختی از بش biš باشد که ریختی نو تر از وش viš اوستایی است و آن نیز ریختی است از"و" vi که در پارسی ، بیشتر به گو go دیگر گون شده است . ریختی نزدیکتر به " بش" را از این پیشاوند در واژه ی " پزشک " می توانیم یافت که در پهلوی بزشک bizešk بوده است . پیشاوند " پژ" در واپگانی دیگر چون پژمان و پژواک نیز دیده می آید . ) )
همان ص 435.
به نظر می دهد پژمردن معنی " پیش مردن "می دهد . یعنی مردن قبل از فرا رسیدن مرگ . مرگی که به سوی کسی یا چیزی می آید . در پژواک هم انعکاس صدا به سوی منبع خود بر می گردد . انعکاسی که به پیش می آید .

د= نِشان ِ زَمان ِ گُذَشته
اَن = نِشان ِ کُنَندِگی یا اَنجام ِ کار
مینه ء پَژمُردَن = پیش اَز مُردَن
واژه ای دیگَر با این پیش وَند :
پِژواک : پِژ - واک
پِژ = هَمان پَژ اَست که با وات ِ زیر خوانده شُده
واک = سِتاک یا ریشه است به مینهء آوا ، سِدا ( صِدا )
پِژواک واک یا آوا سِدایی است که به پیش ِ گویَنده
بازمی گَردَد.
دیگَر واژه پَژوهیدن اَست که پَس اَز بَررِسی نِوِشته خواهَد شُد .
این پیش وَند را می تَوان دَر جاهایی شایِسته به جای پیش به کار بُرد.