half-cracked pistachio, smiling lips
پسته زمینی
peanut
فارسی به انگلیسی
پسته زمینی
مترادف ها
بادام زمینی، پسته، پسته زمینی، رنگ کتانی، رنگ کنف، مقدار نامعلومی
پسته، درخت پسته
پیشنهاد کاربران
پسته درخت کوچکی است که سرچشمهٔ آن خاورمیانه و آسیای میانه است و در کشورهایی مانند ایران، سوریه، ترکمنستان و غرب افغانستان رشد می کند. این درخت میوه ای تولید می کند که خوراکی و بسیار لذیذ است. پسته واژه ای فارسی است که از طریق زبان لاتین وارد زبان های اروپایی شده است.
... [مشاهده متن کامل]
۱۱ رقم متعلق به جنس Pistacia وجود دارد که از درختان کوچک تا درختچه های کم ارتفاع را شامل می شود. گونه پسته ای که برای مغزهای خوراکی آن کاشته می شود Pistacia vera است و بومی مناطق مرتفع کویری ایران، افغانستان و آسیای مرکزی است. زیستگاه گونه های دیگر به ژاپن، مالزی، مکزیک و جنوب ایالات متحده گسترش می یابد. همه گونه ها با زمستان های سرد و فصل های رشد طولانی گرم و خشک سازگار هستند. علاوه بر گونه هایی که برای آجیل کشت می شود، گونه های دیگری نیز به دلیل شاخ و برگ های رنگارنگ پاییزی در باغ ها کشت می شوند و برخی از گونه ها به عنوان پایه در تکثیر پسته استفاده می شوند.
بنابر آمار فائو، تولید پسته در ایران در سال ۲۰۲۰ میلادی، ۱۹۰ هزارتن بوده که این کشور را در مقام سوم جهان، جای داده است. پیش از ایران، ایالات متحده با تولید ۴۷۴ هزارتن در جایگاه نخست و ترکیه با تولید ۲۹۶٬۳۷۶ تن در جایگاه دوم قرار داشته اند.
ارزش صادرات جهانی پسته در سال ۲۰۱۷ برابر ۱٫۸۱ میلیارد دلار بوده که سهم آمریکا از آن ۸۴۲٫۷۵ میلیون دلار، سهم هنگ کنگ ۳۵۹٫۶۶ میلیون دلار و سهم ایران ۱۹۹٫۳۶ میلیون دلار ( ۱۱٪ ) بوده است.
آمریکا با تولید ۴٬۱۹۰ کیلوگرم به ازای هر هکتار بالاترین میانگین عملکرد پسته را در جهان به خود اختصاص داده است و پس از آن کشورهای ترکیه و چین با تولید به ترتیب ۳٬۴۲۴ و ۳٬۲۸۳ کیلوگرم در هر هکتار مقام های دوم و سوم را در عملکرد متوسط هر هکتار کسب کرده اند. اما متوسط عملکرد پسته در ایران تنها ۶۶۸ کیلوگرم در هر هکتار می باشد. از عوامل این موضوع کم آبی، سموم بی کیفیت، قیمت بالای نهاده ها و به ویژه دانش پایین کشاورزان ایران نسبت به برنامه کوددهی گیاه برشمرده شده است.
پسته به همراه بادام هندی و انبه از خانواده Anacardiaceae است. گونه پسته ای که به صورت تجاری برای آجیل های خوشمزه آن کشت می شود، Pistacia vera است. گونه های دیگر پسته عبارتند از P. atlantica و P. terebinthus و این گونه ها برای اصلاح پایه نهالستان و برنامه های پرورش گرده افشان کشت شده اند.
... [مشاهده متن کامل]
۱۱ رقم متعلق به جنس Pistacia وجود دارد که از درختان کوچک تا درختچه های کم ارتفاع را شامل می شود. گونه پسته ای که برای مغزهای خوراکی آن کاشته می شود Pistacia vera است و بومی مناطق مرتفع کویری ایران، افغانستان و آسیای مرکزی است. زیستگاه گونه های دیگر به ژاپن، مالزی، مکزیک و جنوب ایالات متحده گسترش می یابد. همه گونه ها با زمستان های سرد و فصل های رشد طولانی گرم و خشک سازگار هستند. علاوه بر گونه هایی که برای آجیل کشت می شود، گونه های دیگری نیز به دلیل شاخ و برگ های رنگارنگ پاییزی در باغ ها کشت می شوند و برخی از گونه ها به عنوان پایه در تکثیر پسته استفاده می شوند.
بنابر آمار فائو، تولید پسته در ایران در سال ۲۰۲۰ میلادی، ۱۹۰ هزارتن بوده که این کشور را در مقام سوم جهان، جای داده است. پیش از ایران، ایالات متحده با تولید ۴۷۴ هزارتن در جایگاه نخست و ترکیه با تولید ۲۹۶٬۳۷۶ تن در جایگاه دوم قرار داشته اند.
ارزش صادرات جهانی پسته در سال ۲۰۱۷ برابر ۱٫۸۱ میلیارد دلار بوده که سهم آمریکا از آن ۸۴۲٫۷۵ میلیون دلار، سهم هنگ کنگ ۳۵۹٫۶۶ میلیون دلار و سهم ایران ۱۹۹٫۳۶ میلیون دلار ( ۱۱٪ ) بوده است.
آمریکا با تولید ۴٬۱۹۰ کیلوگرم به ازای هر هکتار بالاترین میانگین عملکرد پسته را در جهان به خود اختصاص داده است و پس از آن کشورهای ترکیه و چین با تولید به ترتیب ۳٬۴۲۴ و ۳٬۲۸۳ کیلوگرم در هر هکتار مقام های دوم و سوم را در عملکرد متوسط هر هکتار کسب کرده اند. اما متوسط عملکرد پسته در ایران تنها ۶۶۸ کیلوگرم در هر هکتار می باشد. از عوامل این موضوع کم آبی، سموم بی کیفیت، قیمت بالای نهاده ها و به ویژه دانش پایین کشاورزان ایران نسبت به برنامه کوددهی گیاه برشمرده شده است.
پسته به همراه بادام هندی و انبه از خانواده Anacardiaceae است. گونه پسته ای که به صورت تجاری برای آجیل های خوشمزه آن کشت می شود، Pistacia vera است. گونه های دیگر پسته عبارتند از P. atlantica و P. terebinthus و این گونه ها برای اصلاح پایه نهالستان و برنامه های پرورش گرده افشان کشت شده اند.
پسته؛ با توجه به واقعیت موجود و خواص علمی این نوع میوه مفاهیمی مثل بسته و باز و بازدهی در این کلمه قابل رویت است.
میوه ی درخت بنه زمانی که دارای رطوبت باشد یک دانه پوست بسته و زمانی که خشک می شود و دانه تَرک می خورد و پوستش باز ته می شود اصطلاحاً پسته یا همان بازتَه گویند.
میوه ی درخت بنه زمانی که دارای رطوبت باشد یک دانه پوست بسته و زمانی که خشک می شود و دانه تَرک می خورد و پوستش باز ته می شود اصطلاحاً پسته یا همان بازتَه گویند.
رفسنجان
پسته Pistachio
نام علمی Pistaca
نام علمی Pistaca
🥜 نام انواع آجیل و خشکبار به انگلیسی:
✅ nuts = آجیل
✅ almond = بادام درختی
✅️ peanut / ground nut ( British ) = بادام زمینی
✅ cashew / cashew nut = بادام هندی
✅ walnut = گردو
... [مشاهده متن کامل]
✅ hazelnut ( British ) / filbert ( American ) = فندق
✅ pistachio = پسته
✅ sunflower seeds = تخمه آفتاب گردان
✅ pumpkin seed / pepita = تخمه کدو
✅ chickpea ( British ) / garbanzo ( American ) / garbanzo bean ( American ) = نخود
✅ raisin = کشمش
✅ date = خرما
✅ flaxseed = تخم کتان، بذر کتان
✅ poppy seed = دانه خشخاش، شادانه
✅ sesame seed = دانه کنجد
✅ pine nut / pine kernel ( British ) = چلغوز، دانه صنوبر
✅ roasted watermelon seed = تخمه ژاپنی
✅ chestnut = شاه بلوط
✅ nuts = آجیل
✅ almond = بادام درختی
✅️ peanut / ground nut ( British ) = بادام زمینی
✅ cashew / cashew nut = بادام هندی
✅ walnut = گردو
... [مشاهده متن کامل]
✅ hazelnut ( British ) / filbert ( American ) = فندق
✅ pistachio = پسته
✅ sunflower seeds = تخمه آفتاب گردان
✅ pumpkin seed / pepita = تخمه کدو
✅ chickpea ( British ) / garbanzo ( American ) / garbanzo bean ( American ) = نخود
✅ raisin = کشمش
✅ date = خرما
✅ flaxseed = تخم کتان، بذر کتان
✅ poppy seed = دانه خشخاش، شادانه
✅ sesame seed = دانه کنجد
✅ pine nut / pine kernel ( British ) = چلغوز، دانه صنوبر
✅ roasted watermelon seed = تخمه ژاپنی
✅ chestnut = شاه بلوط
پسته فارسی در اصل ( باز ته ) از ترکیب دو واژه ( باز ) و ( ته ) درست شده و رویهم یعنی میوه ای که ته آن باز است که در محاوره بتدریج به ( بز ته ) و امروزه ( پسته ) در آمده است
قبلاً در زبان ملکی گاای بشکرد
پسته : تحریف کلمه بسته به معنای میوه بسته شده است و یا میوه ای که دارای پوسته است زیرا پسته خام در داخل یک پوسته دربسته قراردارد همچنین فندق نیز تحریف بندک به معنای بسته کوچک بوده است.
در زبان لری بختیاری به معنی
خورد شده. ناقص. پسته
اشاره به دهن باز بودن پسته دارد
Pesteh
خورد شده. ناقص. پسته
اشاره به دهن باز بودن پسته دارد
پیدایش پسته در ایران را به 4 تا 5 هزار سال پیش نسبت داده اند و می گویند از ایران به سایر مناطق جهان برده شده است. نام درخت پسته در زبان های یونانی، لاتین، زبان های اروپایی، عربی، ترکی، روسی، ژاپنی و دیگر زبان ها از نام ایرانی این درخت گرفته شده است . در پارسی قدیم نام این درخت پیستا کاو و در فارسی میانه ( پهلوی ) پیستاک بوده و بعدها به پسته تغییر نام داده است.
... [مشاهده متن کامل]
برخی پژوهشگران کشت پسته را در ایران، در زمان پارت ها و در نواحی مستعد پارت ( خراسان ) که نزدیک ترین منطقه به زادگاه طبیعی آن است، می دانند و گسترش آن را به سایر نواحی ایران، به پس از اسلام نسبت می دهند و براین باورند که قم نخستین و قدیمی ترین ناحیه پسته خیز ایران پس از اسلام است و در سال 340 هجری درختان پسته آنجا مشمول مالیات بوده است.
اولین نوشته درباره پسته دامغان، سمنان و قزوین مربوط به قرن هفتم هجری است ولی برخی براین باورند که سابقه پسته در قزوین به 1600 سال پیش می رسد و از آنجا به دامغان و سمنان برده شده است. پسته کاری در منطقه کرمان را به قرن 12 هجری نسبت داده اند. کشت پسته در سایر نقاط ایران به 150 تا 200 سال گذشته مربوط می شود. به رغم سابقه طولانی کاشت پسته در ایران، درنیم قرن اخیر توسعه بیش از پیش و فزاینده ای یافته است.
... [مشاهده متن کامل]
برخی پژوهشگران کشت پسته را در ایران، در زمان پارت ها و در نواحی مستعد پارت ( خراسان ) که نزدیک ترین منطقه به زادگاه طبیعی آن است، می دانند و گسترش آن را به سایر نواحی ایران، به پس از اسلام نسبت می دهند و براین باورند که قم نخستین و قدیمی ترین ناحیه پسته خیز ایران پس از اسلام است و در سال 340 هجری درختان پسته آنجا مشمول مالیات بوده است.
اولین نوشته درباره پسته دامغان، سمنان و قزوین مربوط به قرن هفتم هجری است ولی برخی براین باورند که سابقه پسته در قزوین به 1600 سال پیش می رسد و از آنجا به دامغان و سمنان برده شده است. پسته کاری در منطقه کرمان را به قرن 12 هجری نسبت داده اند. کشت پسته در سایر نقاط ایران به 150 تا 200 سال گذشته مربوط می شود. به رغم سابقه طولانی کاشت پسته در ایران، درنیم قرن اخیر توسعه بیش از پیش و فزاینده ای یافته است.
پسته Pistacia پسته جنسی است از درخت یا درختچه های تیره Anacardiaceae ( تیره پسته ) شامل شش گونه و بومی ایران و باختر آسیا که به سرزمینهای مدیترانه ای نیز برده اند. دست کم سه گونه آن Pistacia Vera ( پسته خودرو /بنه ) P. terebinthus ( چاتلانقوش /سقز/بنه ) و P. acuminata ( خُنجک/بنه ) بومی ایران اند که از دوران باستان جایگاه مهمی در زندگی ایرانیان داشته اند. هنوز هم پسته فراوان از افغانستان به هند صادر می شود و یکی از خوردهای توانگران آن دیاراست. گونه هایی که از بلوچستان و افغانستان خیزد به هند نمی رود. 1 پسته خودرو ( Pistacia vera ) بومی سغد و خراسان باستان است، 2 و هنوز در ترکستان روسیه اهمیت فراوان دارد. 3
... [مشاهده متن کامل]
وقتی اسکندر با گذر از کوهها وارد باکتریا شد، جاده تهی از هر گیاهی بود و جز تک افتاده درختچه های مصطکی یا بنه ( terminthus یا terebinthus ) چیزی به چشم نمی خورد. 4 بر پایه آنچه دانشمندان همراه اسکندر پیش گذارده اند، تئوفراستوس5 گوید این گیاه در سرزمین مردم باکتریا می روید؛ دانه های آن درشکل و اندازه بادام را ماند، اما از نظر مزه و شیرینی بهتر از آنست و از همین رو مردم آن سرزمین آن را به ز بادام شمرند. نیکاندروس اهل کولوفون6 ( سده سوم پ م ) که این میوه را βιστáκloυ یا Φιττáκloυ می نامد، واژه ای که از یکی از زبانهای ایرانی مشتق شده ( نک: صفحات پیش رو ) ، می گوید در دره خوآسپس ( Xoaspes ) در سوزیانا ( Susiana ) می روید. پوزیدونیوس ( Posidonius ) ، دیوسکوریدس ( Dioscorides ) ، پلینی ( Pliny ) و جالینوس ( Galenus ) از یافت شدنش در سوریه نیز گفته اند. ویته لیوس ( Vitellius ) درخت پسته را به ایتالیا و همکارش، فلاکوس پومپیوس ( Flaccus Pompeius ) در همان زمان آن را به اسپانیا برد. 7
به جوانان پارسی پایمردی در برابر گرما، سرما و باران را می آموختند؛ اینکه چطور از رودخانه بگذرند و زره و لباسشان خشک بماند؛ چگونه حیوانات را به چرا برند، سراسر شب در هوای آزاد پاسدار گله باشند، و با میوه های خودرو ، همچون بنه ( Pistacia terebinthus ) ، بلوط و گلابی خودرو سر کنند. 1
باستانیان ایرانیان را بنه خوار می گفتند و گویا پیشنامشان شده باشد: وقتی پادشاه مادها، ایشتو ویگو ( آستواگس یونانیان ) ، نشسته بر تخت شاهی، شکست سپاهیان خود از ارتش کورش را می دید چنین گفت: وه که چه دلیرند این پارسیان بنه خوار!2 به گفته پولیانوس3، روغن بنه از چیزهائی بود که می بایست همه روزه سرمیز شاهان پارسی باشد. در بندهشن، پسته همراه دیگر میوه هایی آمده که مغزشان خوراکی است و نه پوستشان. 4 "میوه های این کشور عبارت اند از خرما، پسته و سیب پردیس، و امثال آنها که در آب و هوای سرد ما یافت نشود. "5
تــــــوان چــــــــن ـ شـــــی ( Twan Č'en - ši ) در کتــــــاب خود، ( Yu yan tsa tsu ) ، که آن را پیرامون 860 م نوشته و اطلاعات سودمند بسیار درباره گیاهان ایران و فو ـ لین دارد، این میوه ها را نام می برد:
’’فندق ( Corylus heterophylla ) ، مردم هو ( ایرانیان ) که a - yüe نامند، در سرزمینهای باختری می روید. 6 بر پایه گفته های بربرها، a - yüe همان فندق مردمان هو است. این درخت در سال نخست فندق و در سال دوم a - yüe می آورد. ‘‘7
چن تسانکی که در دوره کایی ـ یوآن ( 741 - 713 م ) گیاهنامه دارویی Pen ts'ao ši i را نوشت، می گوید: ’’میوه های گیاه a - yüe - hun گرم و گس است؛ سمی نیست، التهاب روده را درمان و رفع سردی را سودمند است؛ مردم را نیرومند و درشــــــــــــــــــــت انــــــــــــــــــــدام می سازد و در ســــــــرزمینهای غــــــــــــــرب روید و اقوام وحشی می گویند مانند فندق
مردم هو است. این درخت در سال نخست فندق و در سال دوم a - yüe - hun می آورد. ‘‘
لی سون ( Li Sün ) در کتـــــــــــــــــــــــــاب خود، Hai yao pen ts'ao ( نیمه دوم سده هشتــــــــم ) مـــــــــــی گوید: ’’بر پایه Nan čou ki نوشته سو پیائو ( ( Sü Piao 1 گیاه بی نام ( wu min mu ) در دره های کوهستانی لین ـ نان ( Lin - nan ) ( کوان ـ تون Kwan - tun ) می روید. میوه آن بظاهر فندق را ماند و میوه بی نامش ( wu min tse ) گفته اند. پارسیان آن را میوه a - yüe - hun خوانند. ‘‘ 2 در مورد همین دوره، گواهی سلیمان، تاجر عرب، را داریم که در سال 851 م نوشت پسته در چین می روید. 3
همان طور که از دو صورت a - yüe در Yu yan tsa tsu و a - yüe - hun در Pen ts'ao ši i و Hai yao pen ts'ao بر می آید، صورت کاملتر باید نشان دهنده ترکیبی از اجزاء a - yüe و hun باشد. برای درک آوانگاشت a - yüe، در نظر گرفتن دانسته های زیر بایسته است.
کهن واژه ایرانی گردو به دست ما نرسیده است، اما شواهد کافی برای تأیید این نتیجه گیری هست که این واژه چیزی مانند به*agōza ( آغوزه ) یا *angōza ( آنغوزه ) بوده است. از یک طرف، واژه ارمنی engoiz، آسی ängozä یا ängūz، و عبری egōz را داریم؛4 و از طرف دیگر در یدغائی، که زبانی هندوکشی است، صورت ogūzo را می بینیم که با kōz و gōz فارسی جدید است مقایسه پذیر است. 5 معنای این واژه "میوه آجیلی" ( nut ) به طور اعم و گردو به طور اخص است. از این گذشته، در سنسکریت واژه ākhöta، aksōta، یا aksōda هست که به ظن قوی در گذشته دور از زبان فارسی وام گرفته شده، زیرا این صورت آخری دوبار در نسخه خطی باور ( Bower ) آمده است. 6 این واژه در زبان هندوستانی به صورت axrōt یا ākrōt به زندگی ادامه داده است. اینکه صورت ایرانی خاور ی آن با a - آغازین باستانی واقعاً وجود داشته، با آوانگاشت چینی a - yüe مسجل ثابت، زیرا a - yüe برابر است با ( nw'eδ ) *a - nwieδ یا *a - gwieδ، a - gwüδ کهن؛1 و به نظر من، مراد از آن، واژه ایرانی برای "میوه آجیلی" بوده است، با a - آغازین که از این پیش شرح آن رفت؛ یعنی همان *angwīz، angwōz، agōz.
واژه چینی hun برابر است با *Γwun یا wun کهن. شاید اطلاعات زیر در مورد این واژه ایرانی، سودمند باشد. کمپفر2 از Terebinthus ( بنه ) یا Pistacea sylvestris ( پسته خودرو ) در ایران چنین گوید:
"Ea Pi . . .
... [مشاهده متن کامل]
وقتی اسکندر با گذر از کوهها وارد باکتریا شد، جاده تهی از هر گیاهی بود و جز تک افتاده درختچه های مصطکی یا بنه ( terminthus یا terebinthus ) چیزی به چشم نمی خورد. 4 بر پایه آنچه دانشمندان همراه اسکندر پیش گذارده اند، تئوفراستوس5 گوید این گیاه در سرزمین مردم باکتریا می روید؛ دانه های آن درشکل و اندازه بادام را ماند، اما از نظر مزه و شیرینی بهتر از آنست و از همین رو مردم آن سرزمین آن را به ز بادام شمرند. نیکاندروس اهل کولوفون6 ( سده سوم پ م ) که این میوه را βιστáκloυ یا Φιττáκloυ می نامد، واژه ای که از یکی از زبانهای ایرانی مشتق شده ( نک: صفحات پیش رو ) ، می گوید در دره خوآسپس ( Xoaspes ) در سوزیانا ( Susiana ) می روید. پوزیدونیوس ( Posidonius ) ، دیوسکوریدس ( Dioscorides ) ، پلینی ( Pliny ) و جالینوس ( Galenus ) از یافت شدنش در سوریه نیز گفته اند. ویته لیوس ( Vitellius ) درخت پسته را به ایتالیا و همکارش، فلاکوس پومپیوس ( Flaccus Pompeius ) در همان زمان آن را به اسپانیا برد. 7
به جوانان پارسی پایمردی در برابر گرما، سرما و باران را می آموختند؛ اینکه چطور از رودخانه بگذرند و زره و لباسشان خشک بماند؛ چگونه حیوانات را به چرا برند، سراسر شب در هوای آزاد پاسدار گله باشند، و با میوه های خودرو ، همچون بنه ( Pistacia terebinthus ) ، بلوط و گلابی خودرو سر کنند. 1
باستانیان ایرانیان را بنه خوار می گفتند و گویا پیشنامشان شده باشد: وقتی پادشاه مادها، ایشتو ویگو ( آستواگس یونانیان ) ، نشسته بر تخت شاهی، شکست سپاهیان خود از ارتش کورش را می دید چنین گفت: وه که چه دلیرند این پارسیان بنه خوار!2 به گفته پولیانوس3، روغن بنه از چیزهائی بود که می بایست همه روزه سرمیز شاهان پارسی باشد. در بندهشن، پسته همراه دیگر میوه هایی آمده که مغزشان خوراکی است و نه پوستشان. 4 "میوه های این کشور عبارت اند از خرما، پسته و سیب پردیس، و امثال آنها که در آب و هوای سرد ما یافت نشود. "5
تــــــوان چــــــــن ـ شـــــی ( Twan Č'en - ši ) در کتــــــاب خود، ( Yu yan tsa tsu ) ، که آن را پیرامون 860 م نوشته و اطلاعات سودمند بسیار درباره گیاهان ایران و فو ـ لین دارد، این میوه ها را نام می برد:
’’فندق ( Corylus heterophylla ) ، مردم هو ( ایرانیان ) که a - yüe نامند، در سرزمینهای باختری می روید. 6 بر پایه گفته های بربرها، a - yüe همان فندق مردمان هو است. این درخت در سال نخست فندق و در سال دوم a - yüe می آورد. ‘‘7
چن تسانکی که در دوره کایی ـ یوآن ( 741 - 713 م ) گیاهنامه دارویی Pen ts'ao ši i را نوشت، می گوید: ’’میوه های گیاه a - yüe - hun گرم و گس است؛ سمی نیست، التهاب روده را درمان و رفع سردی را سودمند است؛ مردم را نیرومند و درشــــــــــــــــــــت انــــــــــــــــــــدام می سازد و در ســــــــرزمینهای غــــــــــــــرب روید و اقوام وحشی می گویند مانند فندق
مردم هو است. این درخت در سال نخست فندق و در سال دوم a - yüe - hun می آورد. ‘‘
لی سون ( Li Sün ) در کتـــــــــــــــــــــــــاب خود، Hai yao pen ts'ao ( نیمه دوم سده هشتــــــــم ) مـــــــــــی گوید: ’’بر پایه Nan čou ki نوشته سو پیائو ( ( Sü Piao 1 گیاه بی نام ( wu min mu ) در دره های کوهستانی لین ـ نان ( Lin - nan ) ( کوان ـ تون Kwan - tun ) می روید. میوه آن بظاهر فندق را ماند و میوه بی نامش ( wu min tse ) گفته اند. پارسیان آن را میوه a - yüe - hun خوانند. ‘‘ 2 در مورد همین دوره، گواهی سلیمان، تاجر عرب، را داریم که در سال 851 م نوشت پسته در چین می روید. 3
همان طور که از دو صورت a - yüe در Yu yan tsa tsu و a - yüe - hun در Pen ts'ao ši i و Hai yao pen ts'ao بر می آید، صورت کاملتر باید نشان دهنده ترکیبی از اجزاء a - yüe و hun باشد. برای درک آوانگاشت a - yüe، در نظر گرفتن دانسته های زیر بایسته است.
کهن واژه ایرانی گردو به دست ما نرسیده است، اما شواهد کافی برای تأیید این نتیجه گیری هست که این واژه چیزی مانند به*agōza ( آغوزه ) یا *angōza ( آنغوزه ) بوده است. از یک طرف، واژه ارمنی engoiz، آسی ängozä یا ängūz، و عبری egōz را داریم؛4 و از طرف دیگر در یدغائی، که زبانی هندوکشی است، صورت ogūzo را می بینیم که با kōz و gōz فارسی جدید است مقایسه پذیر است. 5 معنای این واژه "میوه آجیلی" ( nut ) به طور اعم و گردو به طور اخص است. از این گذشته، در سنسکریت واژه ākhöta، aksōta، یا aksōda هست که به ظن قوی در گذشته دور از زبان فارسی وام گرفته شده، زیرا این صورت آخری دوبار در نسخه خطی باور ( Bower ) آمده است. 6 این واژه در زبان هندوستانی به صورت axrōt یا ākrōt به زندگی ادامه داده است. اینکه صورت ایرانی خاور ی آن با a - آغازین باستانی واقعاً وجود داشته، با آوانگاشت چینی a - yüe مسجل ثابت، زیرا a - yüe برابر است با ( nw'eδ ) *a - nwieδ یا *a - gwieδ، a - gwüδ کهن؛1 و به نظر من، مراد از آن، واژه ایرانی برای "میوه آجیلی" بوده است، با a - آغازین که از این پیش شرح آن رفت؛ یعنی همان *angwīz، angwōz، agōz.
واژه چینی hun برابر است با *Γwun یا wun کهن. شاید اطلاعات زیر در مورد این واژه ایرانی، سودمند باشد. کمپفر2 از Terebinthus ( بنه ) یا Pistacea sylvestris ( پسته خودرو ) در ایران چنین گوید:
مشاهده ادامه پیشنهادها (١٠ از ١١)