پرسیدن

منبع. عکس فرهنگ ریشه های هندواروپایی زبان فارسی
زبان های ترکی�در چند مرحله بر�زبان فارسی�تأثیر گذاشته است. نخستین تأثیر زبان ترکی بر پارسی، در زمان حضور سربازان تُرک در ارتش�سامانیان�روی داد. پس از آن، در زمان فرمان روایی�غزنویان، �سلجوقیان�و پس از�حملهٔ مغول، تعداد بیشتری�وام واژهٔ�ترکی به زبان فارسی راه یافت؛ اما بیشترین راه یابی واژه های ترکی به زبان فارسی در زمان فرمانروایی�صفویان، که ترکمانان�قزلباش�در تأسیس آن نقش اساسی داشتند، و�قاجاریان�بر ایران بود.
... [مشاهده متن کامل]

واژه پرسیدن
معادل ابجد 326
تعداد حروف 6
تلفظ porsidan
ترکیب ( مصدر متعدی ) [پهلوی: pursītan]
مختصات ( پُ دَ ) [ په . ] ( مص م . )
منبع فرهنگ فارسی معین
فرهنگ فارسی عمید

سوال کردن

پرسیدین گویا از اَپَر رسیدن آمده و اَپَر گاها به پَر و اَبَر و فر هیخته ( تغییر ) شده شده و اَبَر ( سان ابر مرد ) یعنی Up یا همان بالا و بیشتر و رسیدن نیز که پیداست به چه چمی می باشد . پس پرسیدن = بیشتر رسیدن و واژه press سان زیادی به فرشی یا دیگر واژه هایی که دوستان گفتند دارد.

پرسیدن, پرسش
ریشه این واژه در هندواروپائی - prk و پرسکتی - prsketi یا پرسیدن چنانچه در فارسی باستان پرسامی parsāmiy ودر اوستا پرسائیتی peresaiti پرسیدن ودر سانسکریت پرچائیتی prechaiti ( واژه های اوستا با مقایسه با سانسکریت بیشتر همخوان و هم معنی و ققط با حروف صدادار متفاوت هستند ) ودر لا تین پرکاتوس precātus در انگلیسی پری pray دعا کردن ودر روسی پروسیت prosit . ]توجه اینکه بیشتر این واژه ها همصدا با پرسیدن هستند که خود یک پروسه فراگردی در زبانهای هندو اروپائ و هند و ایرانی میباشد، [ در اصل اروپائیان در ابتدا که واژه شناختی را با ترجمه به اثار باستانی دست یافتند واژه هندو ایرانی را جایگزین هند و اروپائی نمودندن. در زمانی که انگلیسها در هند حکومت میکردند متوجه شدند که بعضی از واژه های سانسکریت و اوستا شبیه واژه های لاتینی هستند[
... [مشاهده متن کامل]

استفسار کردن ؛ پرسیدن. مسئلت کردن. استخبار.

در زبان اوستایی به ( پرسیدن ) ، ( فرَشی :frashi ) نیز می گفتند.
واژه اوستاییِ ( فرَشی ) با واژه یِ آلمانی ( Frage ) به چمِ ( پرسش ) و کارواژه ی ( fragen ) به چم ( پرسیدن ) از یک ریشه می باشد.

جویا شدن

پرسیدن: در پهلوی با همین ریخت کار برد داشته . مصدری دیگر ع با این معنی ، در پهلوی زستن zastan بوده است ، با بُنِ اکنون زای zāy .
( ( بپرسیدشان از کَیان جهان،
وزان نامداران فرّخ مِهان ) )
( نامه ی باستان ، جلد اول ، میر جلال الدین کزازی ، 1385، ص 214 . )