( رادیواکتیویته ) به فرآیندی گفته می شود که به وسیله آن هسته های ناپایدار اتمی دچار واپاشی هسته ای می شوند. چنین فرایندی معمولاً یک پرتو یونساز با مقدار بالایی انرژی ( کارمایه ) پدید می آورد.
گاهی این انرژی را می توان به صورت نیروی هسته ای مهار کرد یا می تواند به وسیله آلودگی پرتوزایی در زیستبوم رها شود که بسیار مخاطره آمیز خواهد بود.
... [مشاهده متن کامل]
هسته هایی که ترکیب نوترونها و پروتونهایشان پایدار نیست دست خوش واپاشی می شوند. این گونه هسته ها به طور ذاتی ناپایدار بوده و با گذشت زمان تغییر نموده و به هسته های جدیدی تبدیل می شوند. به این فرآیند شکافت هسته ای می گویند که ضمن تبدیل به هسته یا هسته هایی کوچک تر و پایدارتر پرتوهای پرانرژی به اطراف پراکنده می شود. چنین هسته ای را پرتوزا یا رادیواکتیو می گویند. ناپایداری هسته می تواند به دلیل فزونی نوترون ها، پروتون ها و یا هر دو باشد.
گاهی این انرژی را می توان به صورت نیروی هسته ای مهار کرد یا می تواند به وسیله آلودگی پرتوزایی در زیستبوم رها شود که بسیار مخاطره آمیز خواهد بود.
... [مشاهده متن کامل]
هسته هایی که ترکیب نوترونها و پروتونهایشان پایدار نیست دست خوش واپاشی می شوند. این گونه هسته ها به طور ذاتی ناپایدار بوده و با گذشت زمان تغییر نموده و به هسته های جدیدی تبدیل می شوند. به این فرآیند شکافت هسته ای می گویند که ضمن تبدیل به هسته یا هسته هایی کوچک تر و پایدارتر پرتوهای پرانرژی به اطراف پراکنده می شود. چنین هسته ای را پرتوزا یا رادیواکتیو می گویند. ناپایداری هسته می تواند به دلیل فزونی نوترون ها، پروتون ها و یا هر دو باشد.