پامچال

به بامِ کوه زد از مهر صبح، بانر وصال
شکفت بر لبِ جوی آب، گُلِ پامچال
هوشنگ ابتهاج:
آمده بودی که بهاری بکنی
باغچه را از پامچال
سیر کنی. . .
رهی معیری:
ز شوق دیدن پامچال
به دشت و راغ خرامید باد نوروزی
ز ناز گلبن خندان
گره گشود دل افسرده دیروزی