ویل

کلمه ( ویل ) به معنای هلاکت است ، و عبارت : ( یا ویلتی ) کلمه ای است که هر کس هنگام هلاکت به زبان می آورد، ( در فارسی هم می گویند واویلاه ) ( تفسیر المیزان )
کلمه ( ویل ) به معنای قبح و زشتی است ، و هر بدی را که مایه اندوه آدمی شود ( ویل ) می گویند، مانند مردن یا مصیبت دیدن یا جنایت فجیع یا رسوائی و امثال آن ، و این ندا در جایی گفته می شود که طرف بخواهد بطور کنایه بفهماند که آن مصیبت ، آن امر فجیع ، آن رسوایی و. . . دارد می رسد، پس وقتی گفته می شود: ( یا ویلی ) معنایش این است که مصیبتم رسید، خاک بر سرم شد و آنچه مایه اندوه من است بر سرم آمد، و آوردن حرف ( تأ ) و گفتن : ( یا ویلتی ) زمانش وقتی است که بخواهند همان ویل را فریاد بزنند و دیگران را خبردار کنند. ( تفسیر المیزان )