ولایت

پیامبر ( ص ) فرمود: حُبُ‏ عَلِیٍ‏ حَسَنَةٌ لَا یَضُرُّ مَعَهَا سَیِّئَةٌ وَ بُغْضُ عَلِیٍّ سَیِّئَةٌ لَا یَنْفَعُ مَعَهَا حَسَنَة
یعنی : دوستی علی بن ابی طالب حسنه ای است که با وجود آن، هیچ سیئه ای، آسیب نمی رساند. و دشمنی با علی سیئه ای است که با وجود آن، هیچ حسنه ای مفید نخواهد بود
پیامبر ( ص ) فرمود: دوستی علی ایمان است و دشمنی وی نفاق
پیامبر ( ص ) فرمود: بهترین برادران من علی است و بهترین عموهای من حمزه است
منابع:
کنز العمال. جمع الجوامع سیوطی، ج 6/ص 156
الصواعق المحرقة، ص 74

در این صورت هر یک ولی دیگری محسوب می شوند ) . و لیکن از باب استعاره در معنای دیگری نیز استعمال شده ، و آن نزدیکی چیزی به چیز دیگر است ، حال این نزدیکی به هر وجهی که باشد، چه نزدیکی به مکان باشد و چه به نسب و خویشاوندی و چه به مقام و منزلت و چه به دوستی و صداقت و چه به غیر اینها، که با این حساب کلمه ( ولی ) بر هر دو طرف ولایت اطلاق می شود، ( این ولی او است ، و او ولی این است ، یعنی از نظر مکان و یا خویشاوندی و یا مقام و یا دوستی و یا غیر اینها نزدیک وی است ) ، مخصوصا اگر معنای اصلی کلمه را در نظر بگیریم که عبارت بود از اتصال دو چیز به یکدیگر و نبودن واسطه ای بین آن دو این اطلاق طرفینی روشن تر می شود، چون یکی از آن دو چیز آن چنان در دنبال آن دیگری قرار گرفته که هیچ چیز دیگری غیر این ، به دنبال آن قرار نگرفته . ( ترجمه تفسیر المیزان )