وعظ

وَعظ:
پندی برای هدایت است، در حالی که نصیحت، پندی از روی خیرخواهی و برای نجات از عذاب است. إِنِّی أَعِظُکَ أَنْ تَکُونَ مِنَ الْجاهِلینَ�یعنی تو را وعظ می کنم تا مبادا از گمراهان باشی.

وَعظ:
وَعظ به معنای پند است و پند الزاماً به معنای انجام عمل خاصی نیست. وَمَوْعِظَةً لِلْمُتَّقِینَ وعظ با دلیل بر انسان بیان می شود، یعنی با پند، انسان بر انجام یا ترکِ فعلی توجیه و آگاه می شود: وَأَحَلَّ اللَّهُ الْبَیْعَ وَحَرَّمَ الرِّبَا ۚ فَمَنْ جَاءَهُ مَوْعِظَةٌ مِنْ رَبِّهِ، در قرآن همه نوع وعظ آمده است که برخی از آنان به تعبیر قرآن �موعظه حسنة� هستند؛ پس وعظ بد وجود ندارد بلکه هر وعظی خوب است ولی برخی وعظ ها حسنة و بهتر هستند. ( قصاص یک وعظ است، ولی موعظه حسنة آن عفو است.
... [مشاهده متن کامل]

وَعظ: پند و اندرزِ دینی، راهنمایی دینی، آموزەیِ دینی

وَعظ
واژه ی پارسی و اَرَبیده ی " وَخش " است.
فرنامِ زرتشت اِسپیتامان " وَخشور یا وَخشوَر " بوده که همترازِ : واعِظ است.
می توان به چهر های " وَخز یا وَخش " از آن کارواژه بَرساخت :
وَخزیدَن ، وَخزاندن ، وَخشیدن ، وَخشاندن
... [مشاهده متن کامل]

پند، اندرز