وش

در مثالی دیگر : وش داد. یعنی از او داد یا به او داد - که در اصل در معنی دوم نیز همان جمله اول است؛ منتها با اصطلاح این که از کسی دادن یعنی همان به کسی دادن در خیلی از موارد معنی میدهد.
در خیلی از گویش ها نوعی گپ دیگر از "بش" که همان مخفف "بهش" است است.

که او رَوِش یعنی این فرزند ما راه و روش است .
کو مخفف" که او " بوده است . حدود چند قرن بعد از کوروش ، ایسا مسیح به شنوندگان کلام خود فرمود: من حقیقت و راه و زندگی ام، فقط از طریق من می توانید به پیشگاه پدر آسمانی راه یابید و از زندگی جاودانه بر خوردار باشید. من امروز با احترام به ایسا و پیروان کلامش می گویم : پیشگاه خداوند متعال بیکران و بینهایت است و هیچ موجودی در بیرون از کرانه های آن نه وجود دارد و نه می تواند وجود داشته باشد. یعنی ما انسان ها یک بار برای همیشه در پیشگاه خداوند متعال در سطح کمال ایده آل خوبی و زیبایی و هنرمندی و دانایی و توانایی آفریده شده و از عشق و زندگی جاودانه بر گردیده ایم و جاودانه در پیشگاه وی هستیم و خواهیم بود و لذا نیازی به میانجی و واسطه و شفیع نداریم که مارا به درگاه یا بارگاه نامتناهی وی رهنمون شوند و هدایت نمایند . و اگر مطیع و فرمانبردار کلام ها و اوامر آنان نباشیم ، آنگاه خدای یگانه و احد و واحد شان بابت این نافرمانی مارا در آخرت و قیامت به حیات خلد یا جاودانه جهنمی بهمراه عذاب های شدید محکوم و دچار و گرفتار و نخواهد نماید.
به زبان کردی کرمانشاهی فرمان ایست دادن به خر به شکل وَوش تلفظ می شود، با علامت سکون روی واو دوم.

در اوستایی " وَس - :vas " به چمهایِ " آرزو داشتن، خواهان بودن، خواستن" بوده است.
نمونه : تو چه آرزو داری؟ ( تو خواهانِ چه هستی؟ )
نمونه: . . . و چیزهایِ دیگری که ( همچنان ) می خواهم بدانم.
نکته 1:
این واژه برابرِ " کامَک" در زبانِ پهلوی است.
نکته 2:
این واژگان با واژگانِ " گُشنه، وسنه، وشنه" همریشه باشند.
نکته 3:
" وَس" با همراهیِ واژه هایِ دیگر نیز می آمده است: بمانندِ " وَسو خشَثرَ".
نکته 4 :
کُنونه یِ ( =زمانِ حالِ ) " وَس" برابرِ " اوس: us" بوده و زابه یِ کُنیکیِ ( =صفت مفعولیِ ) این واژه برابرِ " اوشتَ:ushta" بوده است. پس کارواژه یِ " اوشتَن" با بُن کنونیِ " اوس/وَس" را می توان در زبانِ پارسیِ کُنونی بکار گرفت. در نبیگِ " فرهنگِ واژه هایِ اوستا" نیز " اوسَ" و "اوشتی" به چمِ " خواست، آرزو" آمده است. این دگرگونیِ آوایی ( س/ش ) در میانِ دو واژه یِ " اوس/اوشتَ" که یادآورِ " بُن کنونی/بُنِ گذشته" است بمانندِ واژگانِ " نویس/نوشته" است.
نکته 5:
در زبانِ آلمانی، "اراده" برابرِ " Wollen" از فعلِ کُمکیِ " wollen" به چمِ " خواستن، خواهان بودن" گرفته شده است. چنانکه ما گاهی در زبانِ پارسی واژه یِ " خواست" را به جایِ " اراده" بکار ببریم، از واژگانِ نامبرده یِ بالا نیز می توانیم بهره بجوییم و واژه سازی کنیم.
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
پَسگَشتها ( references ) :
1 - رویه یِ 59 از نبیگِ "سنگنبشته هایِ پارسیِ کُهنِ هخامنشیان" نوشته یِ "رودیگِر اِشمیت"
2 - رویه هایِ 1381، 1382، 1383، 1384 و 1393 از نبیگِ " فرهنگنامه یِ زبانِ ایرانیِ کهن" نوشته یِ " کریستین بارتولومه"