ورود

ریشه واژه ی ورود از وَرَدمی باشد : کلمه ( ورد ) به معنای آبی است که انسان و حیوانات تشنه به لب آن می آیند و از آن می نوشند، راغب در مفردات گفته : کلمه ( ورد ) در اصل لغت به معنای قصد رفتن بسوی آب است و به تدریج در چیزهای دیگر استعمال شده ، مثلا گفته اند: ( وردت المأ - به لب آب رفتم ) و یا ( ارد المأ - به لب آب می روم ) ، مصدر آن ورود و اسم فاعلش وارد و اسم مفعولش مورود است و نیز می گویند: ( و قد اوردت الابل المأ - به تحقیق شتران به لب آب رسیدند ) ، خدای تعالی نیز در قرآن آن را استعمال نموده ، درباره مسافرت موسی ( علیه السلام ) به طرف مدین و رسیدنش به لب آب آن محل فرموده : ( و لما ورد مأ مدین - همینکه به لب آب مدین رسید ) و کلمه ( ورد ) به معنای آبی است که پس از تلاش انسان و حیوان و چرخیدنش به دنبال آن به گلویش می ریزد.
... [مشاهده متن کامل]

ورود تازی از // فرو // گرفته شده فرو رفتن

درآیش =ورود

《 پارسی را پاس بِداریم》
وُرود
واژه ای اَرَبی اَز ریشه یِ سه تاییِ" وَرَدَ" دَر ریختارِ فُعول.
بِکوشیم تا جایی که می شَوَد واژه هایِ آشنایِ پارسی را به کار بَریم زیرا اگَر واژه ها ناآشنا وَ بَرایِ گُفتَن سَخت باشَند جا نِمی اُفتَند ، بِه تَر اَست واژه هایِ نِژاده را دَر گامه هایِ سِپَس تَر ( مَراحِلِ بَعدی ) به کار گیریم ؛ واژه های زیر پیش نَهاد می شَوَد :
... [مشاهده متن کامل]

در بدو ورود

ورود و داخل تازی هستند ، پارسی آن درون ، درون شدن

برگرفته از واژه آوردگاه

" اندرش " واژه نوساخت از " اندر شدن" ، ورود ، داخل شدن .
وی اندرش = خروج ، ضد ورود : پسوند " وی " در آغاز واژه به معنای نفی ، ضد است ، مانند : وی دیو دات =وندیداد = قانون ضد دیو.