ودیعه

ماده۶۰۷ قانون مدنی =ودیعه ( امانت )
ودیعه گذار= مودع
ودیعه گیر=مستودع یا امین
امین ؛ نگهدارنده؛ امانت گیر

ودیعه از ماده ودع ( بر وزن منع ) به معنی ترک کردن گرفته شده . از این نظر ودیعه را ودیعه می گویند که باید محل خود را ترک گوید و به دست صاحب اصلی باز گردد .

ودیعه عقدی است که به موجب آن، یک نفر مال خود را به دیگری می سپارد برای آن که آن را به طور مجانی نگه دارد.

امانت، سپرده

امانتی

امانت

عودت دادن در فعلی که امانت رادربرمیگیرد