وحی

پیشوندِ "وا" در اینجا عملگرِ پیشوندیِ " از چیزی/ازکسی" است و رویهم رفته "وایافتن" به چمِ " از کسی/چیزی یافتن" است.
فرآیندِ " الهام/وحی گرفتن" همواره " ازکسی یا چیزی" انجام می پذیرد، پس ما از پیشوندِ " وا" بهره می گیریم.
( درباره یِ نزدیکیِ معناییِ کارواژه هایِ "الهام/وحی گرفتن" و " کارواژه یِ "یافتن" به زیرواژه یِ " آفتن" /بخشِ "واژه نامه بختیاریکا " مراجعه کنید. )
. . . . . . . . . . . . . . . .
به جایِ واژگانِ " الهام، الهام گیری، وحی" از همین کارواژه یِ " وایافتَن" میتوان واژگانی همچون "وایابه، وایابِش، وایافت، وایافتگی و. . . " را بیرون کشید.

2 - وحی به معنی الهام مانند و اوحی ربک الی النحل : پروردگارت به زنبور عسل الهام فرستاد .
3 - وحی به معنی اشاره مانند : فخرج علی قومه من المحراب فاوحی الیهم ان سبحوا بکرة و عشیا : زکریا از محراب عبادتش به سوی مردم بیرون آمد و با اشاره به آنها گفت صبح و شام خدا را تسبیح گوئید .
4 - وحی به معنی تقدیر مانند : و اوحی فی کل سماء امرها خداوند در هر آسمانی تقدیر و تدبیر لازم را فرمود .
5 - وحی به معنی امر مانند : و اذ اوحیت الی الحواریین ان آمنوا بی و برسولی : به خاطر بیاور هنگامی را که به حواریین امر کردم که به من و فرستاده من ایمان بیاورید .
6 - وحی به معنی دروغپردازی مانند : و کذلک جعلنا لکل نبی عدوا شیاطین الانس و الجن یوحی بعضهم الی بعض زخرف القول غرورا : اینچنین در برابر هر پیامبری دشمنی از شیاطین انس و جن قرار دادیم که سخنان فریبنده و دروغ را به طور سری به یکدیگر می گفتند .
7 - وحی به معنی خبر مانند : و جعلناهم ائمة یهدون بامرنا و اوحینا الیهم فعل الخیرات و آنها را پیشوایانی قرار دادیم که به فرمان ما هدایت می کردند و انجام کارهای نیک را به آنها خبر دادیم .
البته بعضی از این اقسام هفتگانه می تواند شاخه هائی داشته باشد که بر حسب آن موارد استعمال وحی در کتاب و سنت افزایش خواهد یافت ، و لذا تفلیسی .
( تفسیر نمونه ج : 20 ص : 490 )

انا شیخا بیا دست بردار زمین بگذار رها کن بگذر از این سد و مانع عظیم باز دارنده یعنی آئین یکتا پرستی / چونکه هیچ تهفه بدرد بخوری به حال انسان نبوده و هیچ چیز دیگری نمی باشد غیر از فرزند راستین و وارث بر حق و ادامه دهنده راه و کمال نهائی جمیع آئین های بت پرستی/ گر نمی توانی ترک کنی این عادت یا اعتیاد کهنه و دیرنه را به تنهایی/ شبانه روز تن به آن ده تا می توانی در چاردیواری کوخ گلی خویش که داری و ازان برخورداری/ اما نکن به طریقه و مرام و سنت و رسم و روش قدیمی ضحاک مار بر دوش/ آنرا همه جانبه بر دیگران و همگان تحمیل بطور اجباری/ تا میتوانی و میخواهی نیکی کن و هرآنچه را که دوست داری در دجله و فرات و یا به سند و گنگ انداز/ اما یقین داشته باش که خداوند ندهد هرگز سزا یا جزای آنرا در هیچ بیابانی منجمله صحرای سینا و تلکه مکان چین باز/
محتوای کلیه بینش ها و باور های آئینی و دینی و نظام های فلسفی و دیوان های عرفانی که تاکنون سروده و تدوین شده و در آنها به نوسانات متوالی باز و بسته شدن یا انبساط و انقباض و محتوای کیهان یا جهان و گردش وقوع مه بانگ های هفتگانه و متوالی بر اثر این نوسانات ، اشاره نشده است، جملگی محصول خیالات اوهامی و ابهامی محسوب می شوند و تهی از حقیقت و بریده از واقعیت اند. البته با کمال احترام به پیشگاه والای انسان .
افسانه آفرینش باید بطور کامل از نو سروده شود و این بار به زبان و روش علمی با در نظر گرفتن راز ها و معنای ژرف نهفته در پشت پرده ظاهر سمبل های سنگی گردونه مهر ایرانیان و چرخه تولد و مرگ هندوان و دو سمبل کوچکتر روی آنها یکی چلیپا و دیگری سواستیکا و با توجه به کشف بزرگ اصلی و محوری تئوری علمی مه بانگ یعنی نوسانات متوالی باز و بسته شدن یا انبساط و انقباض و محتوای کیهان یا جهان و سلسله دایره وار وقوع دو مه بانگ متوالی و هفتگانه در طول این راه و سفر بسیار طولانی مقطعی و نزولی و صعودی محتوای کیهان یا جهان بین دو حالت بهشت برین ( مبداء و معاد علمی و نه دینی ) و آنهم در محتوای هرکدام از گیتی ها یا کیهان ها و یا جهان های متناهی و مساوی و موازی و بیشمار بطور مطلقا یکسان و برابر.
انسان هیچگاه و هرگر نمی تواند به کمک کلیه معارف وحیانی و حدیثی و روائی دینی و معارف حاصل از استدلالات منطقی و عقلانی فلسفی و کشف و شهودات شوقانی و ذوقانی عرفانی و جمع این معارف روی همدیگر به شناخت خود و خداوند نائل گردد بلکه فقط از طریق شناخت ظاهر و باطن این واقعیت و طبیعت و کیهان و طبیعت انسانی خود به راه و روش علمی.