وجین

وجین از مصدر وتن زبان مازندرانی ساخته شده است که ریشه در زبان سنسکریت دارد و به مانند همریشه هایش در این زبان همچون بوتن، بوج، وجنه و . . . به مچاله کردن و بیرون کشیدن و کندن اشاره دارد. زبان مازندرانی
... [مشاهده متن کامل]

وجین، واژه ای مازندرانی ست که به فارسی راه یافت. واژگان ساخته شده از مصدر وتن همچون وجنه، بوتن بوج و . . . به مچاله کردن، بیرون آوردن و کندن اشاره دارد؛ مانند ضرب المثل بنه بخرده آدم، دار وجنه!: انسان زمین خورده، درخت را از جا می کند!

چه چرت و پرتهایی -
وجین/گزین هیچ پیوندی با چیدنو چینه ندارد چیدن از چدن /کتن بچم کندن است

احتمال داره از زبان مازندرانی وارد فارسی شده باشه.
وج در زبان مازندرانی به معنی کَن هست مثلا وجمبه یعنی می کنم, وجیمه یعنی میکندم و. . .
اِن یا ین هم یه پسوند هستند که تو کلمات زیادی به کار میرن مثل زکن, گوزن, برمن, بتیمن و. . .

عمل کندن و دور ریختن گیاههای هرزه ازمیان کشتزار

از فعل ترکی bi�mek ( بیچمک ) به معنی چیدن ، درو کردن گرفته شده که از آن کلمه bi�in ( بیچین ) به معنی چینش ، درو مشتق شده است.
"بیچین" بعد از ورود به فارسی به صورت "وجین" در آمده است.

واژه ی وجین با واژه ی وجدان همریشه است زیرا هر دو از واژه اوستایی vī - čina وی=وا چین=چیدن ، ویچین=گزین ) به دست آمده اند که به معنی به معنای بازشناختن ، تشخیص، تمیز دادن و سپس چیدن و بیرون کشیدن می باشد . همان طور که عمل وجین نیاز به تشخیص علف هرز و سپس چیدن آن مربوط است با وجدان که نیاز به تشخیص خوب و بد و سپس انتخاب و گزینش و یا حذف یکی از آن دو است.
... [مشاهده متن کامل]