واله

در بند شیاطین شده با سلسله و غُل
زنهار ندیده ست کسی جاه و تجمل
ای شاه رُسُل شمع سُبُل راه برِ کل
شهباز دنیٰ طایر یَوجِِی فتدَلّیٰ
شد مهر فرح بخش تو در سینهٔ من جَزم
کردم به صد میل و کرم نعت ترا نظم
با روح و جسد سوی سما رفتی از این بزم
یک نسخه ز وصف شب معراج تو ونجم
طغرای تو یاسین لوای تو فتحنا
وز بهر قدم بوسی و یا دیدن رویت
صد خضر و مسیح راه نوردند به سویت
یابند به خود راحتی از نکهت کویت
والیل قسم در شکنِ طرهٔ مویت
والشمس به ماه رخت ای شمع دل آرا
هر دل که به ذکر تو بود واصل و شاغل
فارغ شود از وسوسه ی دیو رذایل
با جمع رسل شد ز خدا وصف تو نازل
اکلیل تو حٰم قبای تو مزمل
مدح تو الم نشرح و القاب تو طاها
در بزمگه خاص خدا گشتی تو مهمان
گفتی و شنیدی سخن حضرت رحمان
از ناظم این شعر شنیدم منی حیران
زان شد به خلیل آتش نمرود گلستان
گذاشت به دل مهر تو ای شاه برایا
از هیبتت ای بنده ای برگزیده ی توحید
ابلیس نگونسار شد و سخت بترسید
سری به سجود آمد و منقاد تو گردید
چون محکمه ای کنگره ی قصر ترا دید
غلتید حصار یمن و قلعه ی کسرا