هویدا

• منابع ها. تاریخ ادبیات ایران، ذبیح الله صفا، خلاصه ج. اول و دوم، انتشارات ققنوس، ۱۳۷۴
• تاریخ ادبیات ایران، ذبیح الله صفا، خلاصه ج. سوم، انتشارات بدیهه، ۱۳۷۴
• حسن بیگ روملو، �احسن التواریخ� ( ۲ جلد ) ، به تصحیح�عبدالحسین نوایی، بنگاه ترجمه و نشر کتاب، ۱۳۴۹. ( مصحح در پایان جلد اول شرح مفصل و سودمندی از فهرست لغات�ترکی�و�مغولی�رایج در متون فارسی از سده هفتم به بعد را نوشته است )
• فرهنگ فارسی، محمد معین، انتشارات امیر کبیر، تهران، ۱۳۷۵
• غلط ننویسیم، ابوالحسن نجفی، مرکز نشر دانشگاهی، تهران، ۱۳۸۶
• فرهنگ کوچک زبان پهلوی، دیوید نیل مکنزی، ترجمه مهشید فخرایی، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، تهران، ۱۳۷۹

۲. در نظر هویدا و شاه، بعضی از استان های ایران پسر و عده ای هم دخترند و بحرین را دختر بزرگ ایران می دانستند که احتمالا وقت شوهر کردنش گذشته و ترشیده شده است لذا به هر دری می زدند تا شوهری برایش پیدا کنند. هویدا گفت: "به هیچ کس مربوط نیست. بحرین، دختر خودمان بود، به هر کس می خواستیم شوهرش دادیم" کلا ایشان و دربار می خواستند بحرین را شوهر دهند، حالا چه خوب و چه بد، فرقی نمی کند. اما سند ترشیده شدن بحرین، توجیهات پیاپی شاه در این باره است که در خاطرات اسدالله علم آمده است که می گوید به لحاظ اقتصادی مجمع الجزایر بحرین دیگر اهمیت ندارند، زیرا نفت آنجا تمام شده و صید مروارید نیز صرفه اقتصادی ندارد که این گفته ی شاه مملکت؛ نشان می دهد جذابیت های دختر ایرانی کم شده است و هرچه زودتر باید شوهر کند، لذا کسانی که به شاه خورده می گیرند که با این تصمیم، ایران را از مزایای اقتصادی و راهبردی بحرین محروم کردی اشتباه می کنند و نمی دانند که دختر ترشیده چه دردسرهایی دارد. بهرحال، در اینجا هم باید خدا را زیاد شکر کرد چراکه اگر بساط شاهنشاهی همچنان پهن و گسترده بود، وقت شوهر کردن استان های دیگر رسیده بود و با این بهانه، قسمت هایی از ایران هم جدا می شد.

وی = او
هو = خود که در عرب به جای او از هو استفاده میشود و این نشان میدهد هو همان او است و هویت نیز از همینجا امده و ریشه ایرانی دارد