هومن / هیومن / هوشنگ / هودا ( هدا ) / خدا/ هدهد همگی از یک ریشه هستند و از دو بخش هوی دا ساخته شدند که دا را در یلدا / فردا / پیدا و. . . . به چم دی ( day ) روز یا روشنایی میبینیم و بخش نخ آن هو را دوستان به چم خوب میدانند که میتواند درست باشد اما چم دیگر آن خود است و می تواند هو وی دا باشد به چم خود او روشن = خودروشن سازی ... [مشاهده متن کامل]
وی = او هو = خود که در عرب به جای او از هو استفاده میشود و این نشان میدهد هو همان او است و هویت نیز از همینجا امده و ریشه ایرانی دارد
به نگر می آید این واژه در اصل "هوپیدا" بوده که کم کم به هویدا ترادیسیده است ( =تبدیل شده است ) . "هو" در پهلوی پیشوندی است به معنای خوب. و بنابراین هوپیدا یا هویدا می تواند به معنای چیزی که به خوبی پیدا است، باشد.