هوشمندی

هوشمندی. [ م َ ] ( حامص مرکب ) حالت و چگونگی هوشمند. ذکاء. ذکاوت. فطانت :
جوانان ورا پاسخ آراستند
دل هوشمندی بپیراستند.
فردوسی.
بالای سرش ز هوشمندی
میتافت ستاره بلندی.

هوشلو آدام

درایت

ذکاوت . .

 هوشمندی؛ داشتن درایت و توانایی در به کار گیری قابلیت ها


ذکا