هواگیر

هواگیر: گرفتار عشق ، صفت مرکب مشتق از ماده ی فعل امر به معنی مفعولی .
( ( از راه نظر مرغ دلم گشت هواگیر
ای دیده نگه کن که به دام که درافتاد ) )
( غزلیات حافظ ، دکتر خطیب رهبر ، چاپ دوازدهم 1372. ص 149 . )