هو

( موسی ) و تورا ( تورات ) و یاهو ( یَهوَه ) مهم می باشند. برای اقوام مسیحی نام و کلمات ایسا ( عیسی ) ؛ ایوان گلی های چهارگانه ( اناجیل اربعه ) و ملحقات آن تحت عنوان عهد یا وصیت نامه جدید و پدر یا آقا و یا سرور آسمانی مهم می باشند و برای قوم پارس نام کلمات زرتشت ؛ اوستا و اهورا مزدا و برای قوم عرب نام و کلمات محمد ؛ قرآن و الله مهم می باشند. با اندکی ملاحضه و تفکر و تفهم و تعقل به سهولت در خواهیم یافت که واژه حقیقت و معرفت و شناخت خداوند از قلم افتاده اند. نتیجه اینکه روند تبلیغ و ترویج این ادیان و رقابت های سرسختانه پیشوایان دینی با همدیگر در جهت شناخت انسان و جهان و خداوند نبوده است بلکه تنها و فقط بر سر حفظ و نگه داری و بقاء این الفاظ در ذهن و زبان و خط انسان و حافظه و خاطره تاریخ بوده است به اضافه حفظ یوغ های سنگین و سبک شرایع دینی . امروز برای اثبات این ادعا میتوانیم از برجسته ترین پیشوایان این ادیان و مذاهب سوال زیر را مطرح کنیم : انسان و جهان و خدا چه هستند ؟ مطمئن باشید که هرکدام از این پیشوایان دینی داستان هزارویک شب را مثل بلبل خوش آواز و یا طوطی شکر شکن در گوش سر ما نجوا و زمزمه خواهند نمود و در پایان کلام پراکنی چند ساعته خویش، نه خود فهمیده اند که چه گفته اند و نه چیزی عاید شنونده خواهد گردید.

قوم ایلامی ( عیلامی ) به خط میخی روی الواح گلی تف داده شده باقی مانده است. در آن داستان یک موجود خیالی به نام humbaba با تلفظ هوم بابا وظیفه نگهداری جنگل دیوان را عهده دار است که در آن گیاه هوم می روئیده است. گیاهی که نوشیدن عصاره یا استشمام دود آن باعث ایست یا ترمز چرخ زمان و متعاقب آن جوان ماندن و پیر نشدن و دست یابی به زندگی جاودانه می شده است. در مجمع یا پانتئون خدایان قوم عیلامی در شهرهای باستانی شوش و اِشان روی لوح ها نام برترین خدای پدر ثبت شده است که نام او humban با تلفظ هوم بان به معنای نگهبان هوم می باشد. هوم به احتمال زیاد به صورت هُوَم تلفظ می شده است که دومعنی میتواند داشته باشد ؛ یکی اینکه " من هو هستم " و دیگری " هو به من تعلق دارد " . این واژه بصورت جمع هوما می باشد. مترادف این کلمه در زبان سانسکریت به شکل مفرد ؛ سومه و به شکل جمع سوما می باشند که احتمالا اولی به معنای " بسوی من " و دومی به معنای " بسوی ما " هستند. بنابراین این واژه بطور آشکار عربی نیست و آیه قرآنی : قل هُوَ اللهُ احد. خطاب به اقوام عرب ؛ یهود و پارس بیان گردیده است که معنای آن این است که به آن اقوام بگو که هو و الله هردو یکی می باشند و هم معنا اند، لذا این سه قوم جایز نیست که بر سر این الفاظ باهم دعوا کنند و سر و دست و پای همدیگر را بشکنند. اهورامزدا به احتمال قریب به یقین به معنای زیر می باشد: اهورا را در خاطر و یاد خود حفظ نما و نگه دار و آنرا به دست فراموشی ( مَزِدا ) نسپار. واژه اوستایی " اَهو " به احتمال قریب به یقین به معنای هو اولیه یا آغازین می باشد.

( ( قدرت خود بین که اینقدرت از اوست
قدرت تو نعمت او دان که هوست ) )
( شرح مثنوی شریف، فروزان فر ، بدیع الزمان ، چاپ هشتم ، 1375 . ص ۲۱٠. )

باشد و حتی خیلی حروف را تلفظ نمی توانستند بنمایند مثل پ گ چ ژ الان نمونه ترک زبان آذری خودمان مثلا قاف را نمی تونند ادا کنند میخوان بگویند قوری میگویند گوری پس عرب که چهار واژه ندارد قادر به تلفظ آن نبور

هایی عبری نیز درین واژه نمایان است. یَهُوَه از نام های خدای موسی می باشد. هو کلید آیین مهر است. و به جز واژه هو، حضرت بر نامی دگر ننشیند. پس یا حضرت هو مدد.