نقره

سغدی: در زبان سغدی، واژهٔ �nγrʾ� ( نغره ) به معنای نقره بوده و در نواحی ماوراءالنهر از سدهٔ اول تا سیزدهم میلادی رایج بوده است.
سانسکریت: در سانسکریت، واژهٔ اصلی �rājata� ( रजत ) است. واژه هایی مانند �nāgara� و �nīra� نیز در برخی زبان های هندوآریایی برای فلزات به کار رفته اند، اما �rājata� رایج ترین واژه برای نقره است.
ریشه شناسی: �نغره� / �نقره� واژه ای ایرانی شرقی است که به فارسی دری وارد شده است. شباهت آن به واژه های سانسکریت بیشتر به دلیل تماس های زبانی یا لایه های قدیمی مشترک است، نه هم ریشه بودن مستقیم.
منابع کتابی معتبر:
1. Emmerick, R. E. A Sogdian Dictionary. Cambridge University Press, 2003.
2. Macdonell, A. A. A Sanskrit - English Dictionary. Motilal Banarsidass, 1997.
3. Kuhrt, A. The Persian Empire: A Corpus of Sources from the Achaemenid Period. Routledge, 2007.
4. Henning, W. B. The Ancient Languages of Asia and Europe. Cambridge University Press, 1977.
- - -

• منابع ها. تاریخ ادبیات ایران، ذبیح الله صفا، خلاصه ج. اول و دوم، انتشارات ققنوس، ۱۳۷۴
• تاریخ ادبیات ایران، ذبیح الله صفا، خلاصه ج. سوم، انتشارات بدیهه، ۱۳۷۴
• حسن بیگ روملو، �احسن التواریخ� ( ۲ جلد ) ، به تصحیح�عبدالحسین نوایی، بنگاه ترجمه و نشر کتاب، ۱۳۴۹. ( مصحح در پایان جلد اول شرح مفصل و سودمندی از فهرست لغات�ترکی�و�مغولی�رایج در متون فارسی از سده هفتم به بعد را نوشته است )
• فرهنگ فارسی، محمد معین، انتشارات امیر کبیر، تهران، ۱۳۷۵
• غلط ننویسیم، ابوالحسن نجفی، مرکز نشر دانشگاهی، تهران، ۱۳۸۶
• فرهنگ کوچک زبان پهلوی، دیوید نیل مکنزی، ترجمه مهشید فخرایی، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، تهران، ۱۳۷۹