نفاق

نفاق. [ ن ِ ] ( ع مص ) دوروئی کردن. ( ترجمان علامه جرجانی ص 101 ) ( آنندراج ) ( از منتهی الارب ) . منافقة. ( زوزنی ) ( منتهی الارب ) . کفر پوشیدن و ایمان آشکار کردن. ( از منتهی الارب ) . کفر در دل نهفتن و ایمان به زبان آشکار کردن. ( از اقرب الموارد ) ( از تعریفات ) . فهو منافق. ( اقرب الموارد ) . || ( اِ ) ج ِ نفقة. رجوع به نفقة شود. || ( اِمص ) دوروئی. ( غیاث اللغات ) ( زوزنی ) ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) . فعل منافق. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ) . مکر. ریا. جسبوس. جسبوسی. ( ناظم الاطباء ) . منافقت. رماق. دوزبانی. مقابل وفاق. ( یادداشت مؤلف ) : پس از آن آمدن به درگاه عالی از دل و بی ریا و نفاق. ( تاریخ بیهقی ص 332 ) .
منبع. لغت نامه دهخدا

در اسلام
در اسلام دورویی مسئله ای مقول به تشکیک است که پایین ترین درجات آن همواره با ایمان ضعیف است و می توان آن را دورویی اخلاقی نامید و درجات بالای آن هم کفر و شرک است که می توان آن را دورویی اعتقادی نامید.
پیامبر اسلام محمد گفته است: �سه ویژگی از نشانه های منافق است. یکم هنگامی که خبری را می گوید دروغ می گوید. دوم آنگاه که به او اطمینان شود خیانت می کند. سوم هنگامیکه وعده ای می دهد تخلف می کند. �
در آیات قرآن و روایات شیعه نشانه هایی برای منافقان ذکر شده که در یک جمع بندی می توان دو نوع دورویی را در نظر گرفت:
دورویی اخلاقی که نشانه های آن در احادیث دروغگویی، خلف وعده و خیانت در امانت شمرده شده
دورویی سیاسی که نتیجه و رشد یافته دورویی اخلاقی است
دورویی اخلاقی خود فرد و برخی اطرافیان را گرفتار انحراف می کند. اما دورویی سیاسی که در آیات قرآن بسیار از آن یاد شده بخش زیادی از جامعه را دچار انحراف می کند.
از دیدگاه قرآن نه تنها جایگاه افراد دورویی پیشه ای که از کار خود دست برندارند و توبه نکنند دوزخ است بلکه در بدترین جای آن گرفتار خواهند آمد.
دیگر ادیان
بر خلاف تاکیدات بسیاری که در اسلام روی مسئله دورویی شده است، در کتب ادیان دیگر یا نامی از منافقان نیست یا اگر هست بسیار کم است.