نشیم

ē ( w ) - sad - gānag ud ē ( w ) - hazār - gānag ud bēwar - gānag bawēnd druz ī šēdāspīh kalsyāgīh; drafš ī suxr dārēnd; u - šān rawišn; was tāzēnd ō ēn ērān dehān ī man ohrmazd dād tā arang bār, hād būd kē frāt rōd guft; tā ō gawrān ī asūrestān mānīh; hād gawrān saxt hamār u - š asūrīg mānišnīh; ēd kū mardōm ī asūrīg pad - iš *mānēnd ud ān ī ōyšān nišēmag; hād būd kē gilistag ī dēwān guft.
دروج شیدسبی و کلیسایی یک صدگانه و یک هزارگانه و ده هزارگانه باشند، درفش سرخ دارند و حرکت ایشان بسیار [باشد] به ده های ایران که من اورمزد آفریدم، تا ارنگبار ( ساحل فرات ) بتازند ــ کسی بود که فرات رود گفت ــ تا دشت آسورستان نشیمگ [ایشان] است، دشت سخت هموار و آن مان آسوریان است، یعنی مردم آسوری در آن مانشنت دارند و نشیمن آنان آنجاست، کسی بود که سوراخ دیوان گفت ـ
frāz rawēd pēšyōtan ī wištāspān pad ham - ayārīh ī ādur farrōbay ud ādur gušnasp ud ādur ī burzēn - mihr ō uzdēszār ī wuzurg *nišēmag ī druwand gannāg - mēnōg xēšm ī xurdruš ud hamāg dēwān ud druzān ud wad - tōhmagān ud ǰādūgān ō ān ī zofāytom dušox rasēnd, be kanēnd ān uzdēszār pad ham - kōxšišnīh ī pēšyōtan ī bāmīg.
پشوتن گشتاسپان به یاری آذرفرنبغ و آذرگشنسپ و آذربرزین مهر به بتکده بزرگ، نشیم ( =جایگاه ) گنامینویِ گناهکار، فراز رود. خشم خونین درفش و همه دیوان و دروجان بدتخمه و جادوگران به آن ژرف ترین دوزخ رسند. به هم کوشیِ ( =همکاری ) پشوتن بامی آن بتکده را بکنند ( =نابود کنند )
ud wāng kunēd mihr ī frāx - gōyōd ō pēšyōtan ī bāmīg kū: “be kan, be zan ān uzdēszār ī dēwān nišēmag, raw ō ēn ērān dehān ī man ohrmazd dād, abāz wirāy gāh dēn ud xwadāyīh, ud abar druwandān ka tō wēnēnd be škennēnd.
و مهر دارنده چراگاه فراخ، به پشوتن بامی بانگ کند که: �بکَن، بزَن ( =نابود و تباه کن ) ، بتکده نشیم دیوان را! به این ده های ایران که من آفریدم، برو! گاه دین و پادشاهی را دوباره بیارای! گناهکاران هنگامی که تو را ببینند، بشکنند ( شکست خورند )
ud abar rasēd pēšyōtan ī bāmīg ud ādur ī farrōbay ud ādur ī gušnasp ud ādur ī burzēn - mihr ī pērōzgar be zanēd ān druz ī was - ōz, be kanēd ān uzdēszār kū nišēmag ī dēwān; ud yazišn frāz sāzēnd, barsom frāz wistarēnd ud yazēnd dwāzdah - hōmāst ud stāyēnd man ohrmazd abāg amahraspandān.
و پشوتن بامی و آذرفرنبغ و آذرگشنسپ و آذربرزین مهر پیروزگر رسد، و آن دروج پرنیرو را بزند و آن بتکده نشیم دیوان بکند و یزشن فراز سازند، برسم فراز گسترند و دوازده هماست یزند و من دادار با امشاسپندان بستایند
زند وهمن یسن

( ( نشیمی از او بر کشیده، بلند
که ناید ز کیوان، بر او بر، گزند. ) )
( نامه ی باستان ، جلد اول ، میر جلال الدین کزازی ، ۱۳۸۵، ص ۳۹۱. )