پیوستِ دیدگاهِ پیشین: کارواژه یِ ( نشیب ) ، ( نِشیفتن ) می باشد که از یک بخشِ پیشوندیِ ( نِ ) و کارواژه ( شیفتن ) ساخته شده است. نمونه هایِ دگرگونیِ آواییِ ( ب/ف ) در گذار از بُن گذشته به بُنِ کنونی: شیفتن، شیب/کوفتن، کوب/خفتن، خواب/آ - لوفتن، آ - لوب/روفتن، روب و. . .
واژه ( نشیب ) از دو تکواژ ساخته شده است: 1 - پیشوند ( نِ ) که در زبانهای اوستایی و پهلوی به دیسه یِ ( نی ) بوده است و به ( پایین، روبه پایین ) اشاره دارد. 2 - شیب پس واگوییِ درستِ آن ( نِشیب ) است.
پستی
نشیب: در پهلوی نشپ nišēp بوده است. "بدرّد دل و مغز تان از مِهیب بلندی ندانید باز از نشیب" ( نامه ی باستان ، جلد اول ، میر جلال الدین کزازی ، ۱۳۸۵، ص ۳۷۱ . )