نشر

ناشر [عربی] بَرابَرنَهاده فارسی: پرا نگارنده /پَرا نِگارَنده/ [ریشه ( :مصدر ) : پراکندن نگاشتن = پرا نگاشتن]، چاپ کننده، چاپ کن، چاپ خانه
انتشارات [عربی] بَرابَرنَهاده فارسی: پرا نگارنده /پَرا نِگارَنده/ [ریشه ( :مصدر ) : پراکندن نگاشتن = پرا نگاشتن]، چاپ کننده، چاپ کن، چاپ خانه
نشریه [عربی] بَرابَرنَهاده فارسی: پرا نگاشته /پَرا نِگاشته/ [ریشه ( :مصدر ) : پراکندن نگاشتن = پرا نگاشتن]، چاپ شونده، چاپ شده، چاپی

در باره یِ درخور بودن یا نبودن این واژگان، خواهش مندم در پاسخ به این پیام، پیامی بنویسید. تنها خواهش می کنم زیبایی و بلندی واژگان را بگذارید برای پس از این که ببینیم چه واژه ای بهتر از همه می تواند میان مردم رواگ یابد و آشفتگی زبانی کمتری خواهیم داشت. به هر روی گمان کنم بیشتر شما با {برداد/بردِهِش} بیشتر همسو هستید.
بِدرود!

میتوان بر اَساک ( اساس ) آوا و دستور زبان پارسی آن را دوباره پارسیده کرد :
نَشریدن ، نَشراندن
نَشریه = پس وند - ایه پارسی است
انتشار = نشراندن
منتشر = نشریدن ، نشریده شده
ناشر = نشرنده
منشور = نشریده
تنشیر = نشرانش
تَنَشُر = نشرش
انتشارات = نشراک ، نشرشگاه
نشرات : نشانهء جَماز ( جمع ) - آت پارسی است.
نشراد : پس وند - آد نَمار ( اشاره ) به گروهی ( هیئتی )
دارد که می نَشرَند ( کار نشر می کنند )
واژه های برساختهء دیگر :
نشره ، نشرا ، نشرو ، نشران ، نشرَن ، نشرند ، نشرنده ، نشرندگی ، نشرال ، نشرِمان ، نشرگر ، نشرکده ، نشرشمند
نشروَر
نشریدار ، نشرید گر . . .

در آیه دیگرى آمده: ( ثُمَّ إِلی رَبِّهِمْ یُحْشَرُون ) ، ( انعام: ۳۸ ) ، سپس بسوى پروردگار خویش محشور و جمع می شوند.
۲ - نشر در اصل بمعنی گستردن و گسترده شدن است ( وَ إِذَا الصُّحُفُ نُشِرَتْ ) آنگاه که نامه ها گسترده و باز شوند. ( تکویر: ۱۰ )
( وَ النَّاشِراتِ نَشْراً ) قسم ببادهاى گسترنده که ابر را بطرز مخصوصی می گستراند ( مرسلات:۳ ) ،
( نشر ) بمعنی زنده کردن نیز آمده است ( نشر اللّه الموتی و انشرهم ) بنظر می آید از آن جهت است که زنده شدن یک نوع گسترده شدن است. ذرّات بدن در اثر حرکت و جنبش رشد کرده و گسترده شده بدن را تشکیل می دهند.
۳ - بَعث به معنای بر انگیختن. معناى مشهور آن در استعمال قرآن مجید، بعثت انبیاء و بعثت روز معاد است مثل ( هُوَ الَّذِی بَعَثَ فِی الْأُمِّیِّینَ رَسُولًا مِنْهُمْ ) ، ( جمعه: ۲ ) و ( وَ أَنَّ اللَّهَ یَبْعَثُ مَنْ فِی الْقُبُور ) . ( حج: ۷ )