semiology
فارسی به انگلیسی
پیشنهاد کاربران
symptomatology نشانه شناسی ( اسم ) : ۱. شاخه ای از پزشکی که به مطالعه نشانه های بیماری می پردازد؛ ۲. نشانه های یک بیماری، به صورت جمعی simptəmə'tɒləd3i
نشانه شناسی چیست ؟
نشانه شناسی بررسی تحلیل و تفسیر کنش، دلالت پردازی《 فرایند معناسازی》 پدیده های عالم است . یکی از روش های نخستین نشانه شناسی خواندن متن بر اساس زبان زیرین است . پس نشانه شناسی، بررسی نسبت نشانه ها با یک ساختار و یک زبان زیرین است . با این تعریف است که موضوع اصلی نشانه شناسی 《فرایند معناسازی》 می شود یک نشانه شناس کنش های انسانی و آبژه های عالم را به عنوان نشانه های درون یک نظام موضوع مورد بررسی قرار می دهد و چگونگی شکل گیری معنا را در این آبژه ها و کنش ها دنبال می کند. ( مقالات کلیدی صفحه ۸ )
... [مشاهده متن کامل]
نشانه شناسی بررسی تحلیل و تفسیر کنش، دلالت پردازی《 فرایند معناسازی》 پدیده های عالم است . یکی از روش های نخستین نشانه شناسی خواندن متن بر اساس زبان زیرین است . پس نشانه شناسی، بررسی نسبت نشانه ها با یک ساختار و یک زبان زیرین است . با این تعریف است که موضوع اصلی نشانه شناسی 《فرایند معناسازی》 می شود یک نشانه شناس کنش های انسانی و آبژه های عالم را به عنوان نشانه های درون یک نظام موضوع مورد بررسی قرار می دهد و چگونگی شکل گیری معنا را در این آبژه ها و کنش ها دنبال می کند. ( مقالات کلیدی صفحه ۸ )
... [مشاهده متن کامل]
نمادشناسی
نشانه شناسی : بخشی ازدانش عمیق و گسترده ی زبانشناسی است که به بررسی مفهوم نشانه و رابطه ی دال و مدلول می پردازد. نشانه شناسی مدرن را " فردیناندو سوسور"سوئیسی به عرصه ی زبانشناسی وارد کرد. این مبحث درتفسیر آثار سینمایی بزرگانی چون " ایزنیشتاین " و " هیچکاک "به کار می رود. ( اصطلاح سینمایی )
نشانه شناسی ( در انگلیسی semiology، همچنین Semiotics و یا Semeiotics از ریشهٔ فارسی «سیمیا» یا «سیما» در فارسیامروزی و نیز در نظری دیگر از واژهٔ یونانی σημείον ( سِمِئیون ) به معنی نشانه ) مطالعه نشانه ها و نمادها است.
... [مشاهده متن کامل]
این رشته با سخنرانی های زبانشناس سوئیسی فردینان دو سوسور در دانشگاه ژنو آغاز گشت. تنها پس از مرگ او بود که به کوشش همکارانش اندیشه های او در کتابی با نام دروس زبانشناسی عمومی ( ۱ ) درسال ۱۹۱۶ به چاپ رسید. او با رد انگاره ی سنتی که رابطهٔ میان واژه و شئ را یک رابطه حقیقی می دانست ( به رساله کراتیلوس افلاطون رجوع کنید ) برای نخستین بار به دلخواه بودن آن اشاره کرد. او هر پیوند ذاتی میان واژه و شئ و همچنین واژه و مفهوم را نادرست خواند و این پیوند را زادهٔ یک همگرایی و همرایی اجتماعی دانست.
او در "درس زبانشناسی عمومی" در توضیح نشانه شناسی می گوید: می توان علمی را تصور کرد که به مطالعه زندگی نشانه ها در یک جامعه بپردازد. این علم بخشی از روان شناسی اجتماعی و در نتیجه روان شناسی عمومی خواهد بود. نشانه شناسی معلوم می کند که نشانه ها از چه تشکیل شده اند و چه قوانینی بر آن ها حکم فرماست.
او جستار خود را اینگونه می آغازد: در همهٔ دانش ها شئ مقدم ترین بخش یک پژوهش است در حالیکه در زبانشناسی هنگامی که به سراغ واژه می رویم متوجه می شویم که برای بررسی آن واژه نخست نیاز به شناختن دیدگاهمان داریم آیا ما واژه را از دید معنایی بررسی می کنیم یا ریشه یابی یا تاریخی یا جزاینها. پس استواری ای که دانش باید به دنبال بیاورد در گام نخست به خطر می افتد. پس سوسور به دنبال ساختاری استوار به ساختار زبان می رسد آنچه بنیاد نشانه شناسی را خواهد ساخت.
پیشینه
برای نخستین بار جان لاک اصطلاح «نشانه شناخت» ( ۲ ) را در سال ۱۶۹۰ در نوشتار خود با نام "رساله ای در زمینه قدرت درک انسان" ( ۳ ) به کار برد. در دیدگاه لاک دانایی به سه دسته زیر تقسیم می شود:
فیزیک: "دانش شئ ها، آنگونه که هستند، با ساختار و ویژگیها و کارکرد آنها. . . "
ورزیدن: " توانایی بکارگیری درست نیروها و کارآمدی های خود. . . "
نشانه شناخت: "انگارهٔ نشانه ها؛ که بیشتر واژه ها هستند، و نام درخور آن منطق است: روندی که در آن طبیعت نشانه ها یی که مغز آدمی در جریان فهم چیزها یا رسانیدن آگاهی به دیگران به کار می برد، سنجیده می شود. "
چارلز سندرز پرس پدر فلسفهٔ عملی و منطق دان برجسته آمریکایی، که از اندیشه های جان لاک بسیار اثر پذیرفته است، نشانه شناسی را شاخه ای از منطق می داند که در آن دانش نشانه ها بررسی می شود. از دید او نشانه شناسی روندی است که در آن ارتباطی به وسیلهٔ نشانه ها بر قرار می شود. او نشانه را هر چیزی می داند که برای کسی ( گزارشگر ) به گونه ای ( در زمینه ای ) چیز دیگری ( موضوع ) را به یاد آورد. به بیان ساده پرس پیوند میان ذهن آدمی و جهان خارج، یا فرایند دانستن را از سه راه می داند، یکم شمایلی، دوم نمایهای، و سوم نمادین.
فردیناند سوسور هم زمان با پرس در آمریکا، روش نشانه شناسی خود را در کشور سوئیس مطرح می کند. او اندیشه ای را پایه نهاد که در آن نشانه از دوگانهٔ نشانگر و نشانداده ساخته می شود. ( دوگانه ای که در آینده مورد نقد پساساختارگرایان و ساختارشکنانی چون دریدا قرار گرفت. )
چارلز و. موریس بازشناختی از "شالوده های انگارهٔ نشانه ها" ( ۱۹۳۸ ) بدست آورد. او نشانه شناسی را به سه جنبهٔ نحوی، معنایی و عملی بخش می کند.
اومبرتو اکو ( - ۱۹۳۲ ) متفکر ایتالیایی که با کتاب "انگارهٔ نشانه شناسی" خوانندگان بسیاری را با این دانش آشنا ساخت. او به روش پرس گرایش داشت. یکی از رمان هایش به نام نام گل سرخ کنایه گونه ای پرمعنی در بارهٔ نشانه شناسی است.
آلگرداس گریماس روشی ساختارمند از نشانه شناسی را گسترش داد به نام نشانه شناسی زایا ( مولد ) . او کوشید تا تمرکز را از نشانه به معنا بگرداند.
جی فارستر بر روی روشی کار می کرد که، برای بررسی سامانه های پیچیده ای که در ریشه یابی ناهنجاری های ذهنی فرد که او را در برقراری ارتباط در گروه با سختی روبرو می کرد، کاربرد داشت. برای نمونه او در نوشتهٔ خود به نام "رفتار ضد - شهودی نظام های اجتماعی" ( ۴ ) اشتباه هایی که در برقراری ارتباط در دسته های انسانی پدید می آیند را گزارش می دهد.
توماس آ. سبیوک ( - ۱۹۲۰ ) نشانه شناس پرکار و برجستهٔ آمریکایی است. او قلمرو نشانه شناسی را به نشانه ها و سامانه های نابشری نیز گستراند. برخی مطلب ها را پایه نهاد که امروزه به نام "فلسفه ذهن" شناخته می شوند و اصطلاح نشانه شناسی جانوری را آفرید. نشانه شناسی جانوری به بررسی ارتباطات و علائم ارتباطی میان جانوران می پردازد.
از دانشهایی که با نشانه شناسی در ارتباط هستند زبانشناسی، فلسفه، جامعه شناسی، روانشناسی و زیبایی شناسی را می توان نام برد.
پانویس
۱. Course in General Linguistics
۲. semeiotike
۳. An Essay Concerning Human Understanding
۴. Counterintuitive Behavior of Social Systems
۵. zoosemiotics
از ویکی پدیا
قس عربی
علم العلامات أو السمیولوجیا ( بالفرنسیة: Sémiologie ) مشتقــّـة من المصطلح الإغریقی σημεΐον ومعناه الإشارة أو العلامة أو الآیة، وهو علم یعنى بدراسة السلوک الإنسانی کأنماط ذات نتاج ثقافی منتج للمعانی. وزعموا قدیماً أن السیمیاء هو نوع من العقاقیر یتوصل به إلى قلب الأشیاء عن حقیقتها، وقد صنفها البعض کمذهب من المذاهب الفکریة، وأعتبره البعض الأخر علم طلاسم یستخدمه بعض المتصوفة لکشف الحس وظهور الخوارق وهذا ما بیّنه ابن خلدون فی مقدمته تحت عنوان «علم أسرار الحروف» وهو ما یسمى بالسیمیاء. وراح البعض إلى أنه علم من علوم اللسانیات لمعرفة دقیقة للمعانی والمتعلقة بالدال والمدلول من الالفاظ ولکن حدیثاً عرف هذا العلم بدراسة أنظمة العلامات التی أبتکرها الإنسان کنتاج له معانی ودلالات لها علاقة . . .
... [مشاهده متن کامل]
این رشته با سخنرانی های زبانشناس سوئیسی فردینان دو سوسور در دانشگاه ژنو آغاز گشت. تنها پس از مرگ او بود که به کوشش همکارانش اندیشه های او در کتابی با نام دروس زبانشناسی عمومی ( ۱ ) درسال ۱۹۱۶ به چاپ رسید. او با رد انگاره ی سنتی که رابطهٔ میان واژه و شئ را یک رابطه حقیقی می دانست ( به رساله کراتیلوس افلاطون رجوع کنید ) برای نخستین بار به دلخواه بودن آن اشاره کرد. او هر پیوند ذاتی میان واژه و شئ و همچنین واژه و مفهوم را نادرست خواند و این پیوند را زادهٔ یک همگرایی و همرایی اجتماعی دانست.
او در "درس زبانشناسی عمومی" در توضیح نشانه شناسی می گوید: می توان علمی را تصور کرد که به مطالعه زندگی نشانه ها در یک جامعه بپردازد. این علم بخشی از روان شناسی اجتماعی و در نتیجه روان شناسی عمومی خواهد بود. نشانه شناسی معلوم می کند که نشانه ها از چه تشکیل شده اند و چه قوانینی بر آن ها حکم فرماست.
او جستار خود را اینگونه می آغازد: در همهٔ دانش ها شئ مقدم ترین بخش یک پژوهش است در حالیکه در زبانشناسی هنگامی که به سراغ واژه می رویم متوجه می شویم که برای بررسی آن واژه نخست نیاز به شناختن دیدگاهمان داریم آیا ما واژه را از دید معنایی بررسی می کنیم یا ریشه یابی یا تاریخی یا جزاینها. پس استواری ای که دانش باید به دنبال بیاورد در گام نخست به خطر می افتد. پس سوسور به دنبال ساختاری استوار به ساختار زبان می رسد آنچه بنیاد نشانه شناسی را خواهد ساخت.
پیشینه
برای نخستین بار جان لاک اصطلاح «نشانه شناخت» ( ۲ ) را در سال ۱۶۹۰ در نوشتار خود با نام "رساله ای در زمینه قدرت درک انسان" ( ۳ ) به کار برد. در دیدگاه لاک دانایی به سه دسته زیر تقسیم می شود:
فیزیک: "دانش شئ ها، آنگونه که هستند، با ساختار و ویژگیها و کارکرد آنها. . . "
ورزیدن: " توانایی بکارگیری درست نیروها و کارآمدی های خود. . . "
نشانه شناخت: "انگارهٔ نشانه ها؛ که بیشتر واژه ها هستند، و نام درخور آن منطق است: روندی که در آن طبیعت نشانه ها یی که مغز آدمی در جریان فهم چیزها یا رسانیدن آگاهی به دیگران به کار می برد، سنجیده می شود. "
چارلز سندرز پرس پدر فلسفهٔ عملی و منطق دان برجسته آمریکایی، که از اندیشه های جان لاک بسیار اثر پذیرفته است، نشانه شناسی را شاخه ای از منطق می داند که در آن دانش نشانه ها بررسی می شود. از دید او نشانه شناسی روندی است که در آن ارتباطی به وسیلهٔ نشانه ها بر قرار می شود. او نشانه را هر چیزی می داند که برای کسی ( گزارشگر ) به گونه ای ( در زمینه ای ) چیز دیگری ( موضوع ) را به یاد آورد. به بیان ساده پرس پیوند میان ذهن آدمی و جهان خارج، یا فرایند دانستن را از سه راه می داند، یکم شمایلی، دوم نمایهای، و سوم نمادین.
فردیناند سوسور هم زمان با پرس در آمریکا، روش نشانه شناسی خود را در کشور سوئیس مطرح می کند. او اندیشه ای را پایه نهاد که در آن نشانه از دوگانهٔ نشانگر و نشانداده ساخته می شود. ( دوگانه ای که در آینده مورد نقد پساساختارگرایان و ساختارشکنانی چون دریدا قرار گرفت. )
چارلز و. موریس بازشناختی از "شالوده های انگارهٔ نشانه ها" ( ۱۹۳۸ ) بدست آورد. او نشانه شناسی را به سه جنبهٔ نحوی، معنایی و عملی بخش می کند.
اومبرتو اکو ( - ۱۹۳۲ ) متفکر ایتالیایی که با کتاب "انگارهٔ نشانه شناسی" خوانندگان بسیاری را با این دانش آشنا ساخت. او به روش پرس گرایش داشت. یکی از رمان هایش به نام نام گل سرخ کنایه گونه ای پرمعنی در بارهٔ نشانه شناسی است.
آلگرداس گریماس روشی ساختارمند از نشانه شناسی را گسترش داد به نام نشانه شناسی زایا ( مولد ) . او کوشید تا تمرکز را از نشانه به معنا بگرداند.
جی فارستر بر روی روشی کار می کرد که، برای بررسی سامانه های پیچیده ای که در ریشه یابی ناهنجاری های ذهنی فرد که او را در برقراری ارتباط در گروه با سختی روبرو می کرد، کاربرد داشت. برای نمونه او در نوشتهٔ خود به نام "رفتار ضد - شهودی نظام های اجتماعی" ( ۴ ) اشتباه هایی که در برقراری ارتباط در دسته های انسانی پدید می آیند را گزارش می دهد.
توماس آ. سبیوک ( - ۱۹۲۰ ) نشانه شناس پرکار و برجستهٔ آمریکایی است. او قلمرو نشانه شناسی را به نشانه ها و سامانه های نابشری نیز گستراند. برخی مطلب ها را پایه نهاد که امروزه به نام "فلسفه ذهن" شناخته می شوند و اصطلاح نشانه شناسی جانوری را آفرید. نشانه شناسی جانوری به بررسی ارتباطات و علائم ارتباطی میان جانوران می پردازد.
از دانشهایی که با نشانه شناسی در ارتباط هستند زبانشناسی، فلسفه، جامعه شناسی، روانشناسی و زیبایی شناسی را می توان نام برد.
پانویس
از ویکی پدیا
قس عربی
علم العلامات أو السمیولوجیا ( بالفرنسیة: Sémiologie ) مشتقــّـة من المصطلح الإغریقی σημεΐον ومعناه الإشارة أو العلامة أو الآیة، وهو علم یعنى بدراسة السلوک الإنسانی کأنماط ذات نتاج ثقافی منتج للمعانی. وزعموا قدیماً أن السیمیاء هو نوع من العقاقیر یتوصل به إلى قلب الأشیاء عن حقیقتها، وقد صنفها البعض کمذهب من المذاهب الفکریة، وأعتبره البعض الأخر علم طلاسم یستخدمه بعض المتصوفة لکشف الحس وظهور الخوارق وهذا ما بیّنه ابن خلدون فی مقدمته تحت عنوان «علم أسرار الحروف» وهو ما یسمى بالسیمیاء. وراح البعض إلى أنه علم من علوم اللسانیات لمعرفة دقیقة للمعانی والمتعلقة بالدال والمدلول من الالفاظ ولکن حدیثاً عرف هذا العلم بدراسة أنظمة العلامات التی أبتکرها الإنسان کنتاج له معانی ودلالات لها علاقة . . .
علمی که به مطالعه زندگی نشانه ها در یک جامعه بپردازد. این علم بخشی از روان شناسی اجتماعی و در نتیجه روان شناسی عمومی است. نشانه شناسی معلوم می کند که نشانه ها از چه تشکیل شده اند و چه قوانینی بر آن ها حکم فرماست، ( به انگلیسی :semiotics, semiology )