ناهنجاری

ریتم خود باقی می ماند و فقط در درون خود می تپد. اگر مثلاً پاک نباشیم، خداوند متعال معمولاً نمی خواهند، که ما با هم تعامل داشته باشیم و برای اینکه دیگران را آزار نرسانیم، اجازه می دهند، که ناهنجاری ها، به وجود بی آیند. در این صورت رویکرد کلیدی معمولاً نقطه محور وسط سینه است، که سپس شروع به تپیدن می کند و نه قلب دیگر در مرکز بدن می تپد. خداوند عز و جل به همین گونه، بیماران را از جمعیت حفظ می کنند و بیمار را نیز از جمعیت دور می فرمایند، مثلاً از سایر تأثیرات مغناطیسی افراد دیگر. اما پس از آن دگر نمی توانید، از آهن رباهای دیگر کمک بخواهید، بلکه پروردگار عالم سپس مستقیماً با خود بیمار همه چیز را پیچیده تعین می نمایند. اگر بیمار خود را باور داشته باشد، آریتمی می تواند بسیار سالم بماند، اما اگر باور نداشته باشد، می تواند، منجر به رفتارهای بد شود، مثلاً سیگار کشیدن، دور کردن ضد ماده از خود، پرخاشگری و غیره. . . ناهنجاری ها زمانی در اطراف بیمار به وجود می آیند، که او فقط به درون خود محدود گردد. سپس حلقه های فکری حاصل بر اساس باور و تحقق بوجود می آیند. اگر بیمار آنها را به درستی و با آرامش بپذیرد، هدایای بسیاری به دست می آورد. در این صورت فقط باید کمی صبر نشان داد، به خدا ایمان داشت و سپس اشعات حرج و مرج را به پارامترهای نظم تبدیل کرد و به عنوان منبع جدیدی، از دانش آنها سپاسگزاری کرده و آینده را به خداوند متعال سپرد. این در درون افراد سالم نیز همین عملکرد را دارد. گاهی اوقات حس داریم، که در حال آزار دادن ما هستند، اما امام علی ( ع ) می فرمایند، در حالی که نعمت در صبگاه، در جستجوی شما می باشد، فقط باید آرام باشید.