ناقص

جز گهر بی نیاز ساکن کامل.
ناصرخسرو.
رفتی و با تو کمالی که جهان داشت ببرد
گر جهان را پس از این ناقص خوانیم سزاست.
انوری.
مگر فضل من ناقص است از مه من
بر او تکیه گاهی عجب کردمی.
خاقانی.
|| درهم ناقص ؛ درمی که وزنش تمام نباشد. ( ناظم الاطباء ) . خفیف غیر تام الوزن. ( اقرب الموارد ) ( المنجد ) . سکه ای که سبک تر از وزن معمول باشد و وزنش تام و کامل نباشد. ج ، نُقَّص. || کلته. مقطوع. معیوب. چیزی که به حد کمال نرسیده باشد. ( ناظم الاطباء ) . که عیب و نقصانی دارد. به کمال نارسیده. عیبناک
منبع. لغت نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید
فرهنگ فارسی معین
فرهنگ واژه های سره
فرهنگ فارسی هوشیار
واژگان مترادف و متضاد