موضع

گرچه گزاره ای که با اگر آغاز شده، می بایستی با گزاره ای دیگر پی گرفته می شد؛ شاید آنگاه می شد واژگان هر دو گزاره را بگونه ای پارسی تر یازآرایی نمود. این یکی از دشواری های زبان آمیخته به عربیِ پارسی از فرآورده های دوره ای نه چندان کوتاه از تاریخ ایران است که بسیار به واژگان و ساختار زبان پارسی که با ساختار زبان های پیرامون رود نیل ( عربی، عبری، بخشی از اتیوپی و . . ) از جداگانگی های بنیادین برخوردار است، زیان های بسیار زده است. به این ترتیب، دشواری تنها در زمینه ی کاربرد واژه ای پارسی بجای واژه ای عربی یا از دیگر زبان های بیگانه ی بزور به پارسی گرانبار شده، نیست که در بیش تر باره ها تا آنجا که خودم آزموده ام، بازسازی ساختار و واژگان شکسته شده ی گزاره ها و بندها را نیز دربرمی گیرد.