منصور

هر که منصور ناصرش باشد
در جهان ناصر است و منصور است.
منبع. لغت نامه دهخدا

منصور تا ۱۳ سالگی در ایران زندگی کرد و سپس برای ادامۀ تحصیل راهی آمریکا شد.
او دربارهٔ این سفر چنین می گوید:
من بیشتر با مادربزرگم که ساکن میدان ژاله بود زندگی می کردم و تمام خاطرات کودکیم در دوران مدرسه خلاصه می شود؛ که در دبستان مهرجو واقع در خیابان نادری تمام مدت با دوستان مشغول شیطنت بودیم.
سال ۱۳۶۴ از ایران به صورت قانونی برای ادامه تحصیل خارج شدم ولی با دلتنگی و ناراحتی بسیار زیاد، به دلیل دور شدن از خانواده و دوستانم، ایران را ترک کردم. بعد از مدتی وارد مدرسه ای در لس آنجلس شدم که توانستم دوستان زیادی که پیدا کنم و دوری از عزیزانم برایم قابل تحمل تر شد.
منصور پس از اتمام دوران تحصیل در دبیرستان به عنوان همخوان روی صحنه و همچنین در استودیوهای ضبط موسیقی به کار مشغول شد و کم کم با کار ضبط موسیقی آشنا شد. بالاخره موسیقیدانی که قبلاً با او سابقهٔ همکاری داشت برای تنظیم آهنگ در پروژهٔ شخصی خودش او را استخدام کرد.
منصور اکتبر ۲۰۰۸ طی مراسمی رسمی و بزرگ با دختری به نام سوگل ازدواج کرد. در این جشن هنرمندان مشهور بسیاری همچون معین، اندی، شهرام و شهبال شب پره، لیلا فروهر، سوزان روشن و… شرکت داشتند.
منصور اولین آلبوم خود را با سرمایهٔ شخصی حاصل از درآمد فروشگاه موبایل متعلق به خود در سال ۱۳۷۰ منتشر کرد. منصور در این رابطه می گوید:
من عاشق موسیقی هستم اما در عین حال از هیجان دنیای خرید و فروش هم لذت می برم.
انتشار اولین آلبوم منصور به این دلیل که می خواست برای اولین کارش از بهترین امکانات ضبط صدا و موسیقی استفاده کند، ۳ سال زمان برد. این فاصله به او فرصت خوبی داد تا زیر نظر استادان آواز، صدایش را پرورش بدهد و تکنیک آوازیش را بهتر از گذشته کند. منصور معلم اول موسیقی خود را عبدی یمینی معرفی می کند. کسی که در آلبوم اول و تا قبل از عزیمت به ایران با او همکاری داشت.
آلبوم فرفره های بی باد مرداد ۱۳۷۳ از سوی شرکت کلتکس رکوردز به بازار عرضه شد.
آلبوم تصویر آخر، دومین آلبوم منصور، نخستین همکاری منصور با شرکت ترانه محسوب می شود. بارزترین ویژگی این آلبوم تنظیم ها و موسیقی الکتریک و مدرن آن است.

نَصر - ایده = نَصریده ( مانند: فهمیده ، طلبیده، بلعیده )
رَوِش دُوُم : بازشناسی و بازسازی واژه پارسی هَم اَرز آن :
پیروز : این واژه از دو بخش ساخته شده : پیر - اوز
پیر : این پیش وند به شکل های گوناگون به کار رفته است : پیرا ، پَر ، بَر ، اَبَر ، فَر به مینه ی بَرتری ( تَفَوُق )
اوز : به مینه ی نیرو و زور ( قدرت ) است
پیروز = کسی که زوراَش بَر دیگران یا دیگری بَرتَری دارد .
اگر بخواهیم این واژه را بِگُسترانیم بایستی از آن کارواژه یا مَصدَر بسازیم : پیروزیدَن یا بیانگاریم که وات " ز" در زمان گذشته "خ" بوده است مانند : دوختن ، دوز؛ باختن ، باز ؛ انگیختن ، انگیز. . . ؛ بنابراین : اوختن و با پیشوند پیر: پیروختن
برای واژه سازی در این ریختار : ریشه گذشته با پسوند ایده : پیروخته یا پیروزیده
گَرچه می توان از دیگر چهره های پیر مانند : پَر ، بَر ، فَر ، اَبَر هم بهره بُرد : پَروختن ، بَروختن ، فَروختَن ، اَبَروختن یا پَروزیدن ، بَروزیدن ، فَرروزیدن ، اَبَروزیدن
سفارش ( توصیه ) می شود واژه " بَرَنده " در مینه ی پیروز به کار بُرده نشود چون بَرَنده نام کُننده از کارواژه ی بُردَن است ، ینی کَسی که چیزی را می بَرَد به اَرَبی " حامِل"
چِرایی آن هم این است که هَر واژه در یِک مینش ( معنی ) به کار رود تا از آشفتگی مینه ای ( معنایی ) پیش گیری شود .