مناجات

( مناجات ) به معنای دو بدو در سر راز گفتن است ، و اصل این ماده از ( نجوه ) است ، که به معنای زمین بلند است ، گویا هر یک از نجوی کنندگان اسرار خود را به طرف دیگر بلند می کند و از خفیه گاه بالا می کشد، و نجوی کلمه ایست که هم بصورت اسم استعمال می شود، و هم بصورت مصدر، اولی مانند: ( واذ هم نجوی ) یعنی ناگهان به ایشان برخورد که داشتند بیخ گوشی حرف می زدند، و دومی مانند: ( انما النجوی من الشیطان ) ، و جمع نجی ، ( انجیه ) است . ( ترجمه ی تفسیر المیزان )