مقطر

ناصرخسرو.
بالنده بی دانش مانند نباتی
کز خاک سیه زاید و از آب مقطر.
ناصرخسرو.
ببین چون ره صید مجروح را هم
منقط زبس قطره های مقطر.
عمعق ( دیوان چ نفیسی ص 143 ) .
|| تقطیرشده. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ) : آب که دفلی در وی روید بد و زیانکار است آن را مقطر باید کرد و با شیرینی باید خورد. ( خوارزمشاهی ) .
به انگشت بنمایم از دو رخانت
همی باده ز انگشتم آید مقطر .
منطقی رازی.
ببین تو اینک بر لاله قطره باران
اگر ندیدی بر هم مقطر آتش و آب.
سنائی ( دیوان چ مصفا ص 36 ) .
- آب مقطر ؛ آبی که در قرع و انبیق تقطیر شده باشد. ( ناظم الاطباء ) . آبی که با قرع و انبیق جوشانده و تقطیر کرده باشند و آن در داروسازی بکار می رود. آبی که بوسیله حرارت تبخیر شده و پس از تبخیر شدن دوباره بر اثر برودت به صورت آب درآید . ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ) .
مقطر. [ م ِ طَ ] ( ع اِ ) بوی سوز. مِقْطَرة. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) . مجمرة. ج ، مقاطر. ( از اقرب الموارد ) .
منبع. لغت نامه دهخدا