مضاف

دارندگی و نادارندگی: مَلَکه و عدم مَلَکه. ( پیشنهاد میرشمس الدین ادیب سلطانی )
پادینه و پادینگی: نقیض و تناقض. ( پادینه: پاد ین ه. پیشنهاد میرجلال الدین کزازی است )
آخشیگ و آخشیگی: ضدّ و تضادّ. ( از دانشنامه ی علایی یافته ام )
بازبسته و بازبستگی: مُضاف و تضایف. ( از نوشته های ناصر خسرو یافته ام )
پارسی توان واژه سازی بالایی دارد. . .

مثال: بَابُ المَدْرَسَة، بَاب مضاف و المَدْرَسَة مضاف الیه می باشد. ( درِ کلاس ) کلاس به در اضافه شده و گویی آن را واضح تر کرده است.
نکات:
- مضاف هرگز ال نمی گیرد. هرگز نون نمی گیرد، هرگز تنوین نمی گیرد.
- اعراب مضاف الیه مجرور است.
اگر بخواهیم برای اَلْمُعَلِّمونَ ( معلمان ) توضیح بیشتری دهیم و آن را به المَدْرَسَةُ ( مدرسه ) اضافه کنیم ال و نون اَلْمُعَلِّمونَ حذف خواهد شد . ( مُعَلِّمُو المَدْرَسَةِ ) که در اصل ( اَلْمُعَلِّمونَ المَدْرَسَةُ ) بوده است.