مصحف

/mosahhaf/

    misspelled or misread
    tampered with
    one who misreads something or tampers with it
    book
    volume
    one who misreads something

پیشنهاد کاربران

مُصحَف مجموعه برگه هایی است که در یک جلد جای می دهند. صحیفه نیز به معنی مصحف به کار رفته و جمع مکسر آن صحف است. قرآن از کتاب های پیامبران پیشین به صحف یاد می کند؛ مانند صُحُفِ إِبْرَاهِیمَ وَمُوسَی با وجود این قرآن خود را به نام کتاب معرفی می کند نه مصحف.
...
[مشاهده متن کامل]

به نام قرآنی که در زمان عثمان گردآوری شد و به خط زید بن ثابت نوشته شده است مصحف امام گویند. این مصحف را عثمان برای خود در مدینه فراهم کرد و ۴ نسخه از آن قرآن را به مکه و شام و کوفه و بصره فرستاد. مصحف های اولیه بدون نقطه و فاقد هرگونه علامت و نشانه بودند. دهخدا به نقل از ناظم الاطباء می نویسد مُصَحَّفْ لفظی است که با تغییر نقطه با لفظ دیگر خوانده شود؛ مانند عید و عبد یا توشه و بوسه.
مصحف های گوناگون با قرآن رایج در میان مسلمانان ظاهراً تفاوتهایی داشت. برخی از این مصحف ها عبارتند از:
• مصحف زید بن ثابت به دستور ابوبکر گردآوری شد.
• مصحف امام ( مصحف عثمان ) شامل قرائتهای هفتگانه است.
• مصحف ابن مسعود ۱۱۱ سوره داشت.
• مصحف ابی بن کعب دارای ۱۱۵ سوره بود.
• مصحف علی به ترتیب نزول قرآن بود.
مصحف فاطمه چیزی دربارهٔ قرآن یا احکام و حلال و حرام ندارد.

مصحف
منابع• https://fa.wikipedia.org/wiki/مصحف
معمولا به معنی قرآن و گاهی کتاب
مُصحَف در آب انداختن: کنایه از نابود کردن و زایل کردن
دکتر شفیعی کدکنی در مورد " مُصحَف در آب انداختن" می نویسد : ( ( کتاب در آب انداختن کنایه از نابود کردن و زایل کردن در اصل هر مجموعه ورقی که در یک مجلد باشد مُصحَف است . ) )
...
[مشاهده متن کامل]

( ( عقل ناکس روی را مُصحَف در آب انداختن
عشق ِبرنا پیشه را شمشیر بُرّان داشتن ) )
( تازیانه های سلوک، نقد و تحلیل قصاید سنائی، دکتر شفیعی کدکنی، زمستان ۱۳۸۳، ص 413. )

کتاب آسمانی یا قرآن کریم
قرآن
در اوستا " نپی " در نسک : فرهنگ برابرهای پارسی واژگان بیگانه از ابوالقاسم پرتو .
یکى پیش عثمان رفت و او گفت: "کتاب خدا میان من و تو باشد. " گوید: مصحف جلوى روى او بود. گوید: و اما شمشیر بطرف او افکند که دست خود را جلو آورد و دست او را برید. عثمان گفت: "بخدا این نخستین دستى بود که قرآن نوشت. " گوید خون همچنان در آن مصحف بجا مانده و پاک نکرده اند. تاریخ طبرى ج ٦ ص ٢٢٧٤