مزد

• منابع ها. تاریخ ادبیات ایران، ذبیح الله صفا، خلاصه ج. اول و دوم، انتشارات ققنوس، ۱۳۷۴
• تاریخ ادبیات ایران، ذبیح الله صفا، خلاصه ج. سوم، انتشارات بدیهه، ۱۳۷۴
• حسن بیگ روملو، �احسن التواریخ� ( ۲ جلد ) ، به تصحیح�عبدالحسین نوایی، بنگاه ترجمه و نشر کتاب، ۱۳۴۹. ( مصحح در پایان جلد اول شرح مفصل و سودمندی از فهرست لغات�ترکی�و�مغولی�رایج در متون فارسی از سده هفتم به بعد را نوشته است )
• فرهنگ فارسی، محمد معین، انتشارات امیر کبیر، تهران، ۱۳۷۵
• غلط ننویسیم، ابوالحسن نجفی، مرکز نشر دانشگاهی، تهران، ۱۳۸۶
• فرهنگ کوچک زبان پهلوی، دیوید نیل مکنزی، ترجمه مهشید فخرایی، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، تهران، ۱۳۷۹

است. اهورامزدا خدای بزرگ در دین زرتشت محسوب میشود و نماد نور، دانایی و نیکی است. بنابراین، �مَزد� در فارسی باستان مفهومی عمیق و مرتبط با خرد و فرزانگی دارد.

سپاس بسیار است از مدیریت وهمکاران ارجمند و فرهیخته ی آبادیس که امکان مشارکت عمومی را درجهت بالابردن دانش فرهنگ و واژه ها، فراهم کرده اند.

مزد آن گرفت جان برادر که کارکرد
From Middle Persian [script needed] ( myzd /mizd/ ) , from Old Persian, from Proto - Iranian *mižd�m, from Proto - Indo - Iranian *miždʰ�m, from Proto - Indo - European *misdʰ�s. [1]. Cognate with Talysh مژد ( məžd ) , Ossetian мызд ( myzd ) , Avestan 𐬨𐬍𐬲𐬛𐬀 ( mīžda ) , and further with Ancient Greek μισθός ( misth�s ) , German Miete.