مجلس قانونگذاری، مجلس شورای ملی
مترادف ها
پیشنهاد کاربران
مجلس شورای ملی پارلمان ایران بود که در جریان جنبش مشروطه و بر پایه اولین قانون اساسی ایران تشکیل شد. در دوران های آغازین مجلس، به احترام فرمان مشروطیت مظفرالدین شاه به مجلس شورای ملی ایران «دارالظفر» یا «عدل مظفر» نیز می گفتند.
... [مشاهده متن کامل]
در زمان پهلوی دوم قوهٔ مقننهٔ ایران دومجلسی شد و همراه با مجلس سنا در حکم مجلس ایران بود. مجموعه مجلس شورای ملی و مجلس سنا را بیشتر با نام «مجلسَین» می خواندند.
از زمان صدور فرمان مشروطیت در سال ۱۲۸۵ ش تا انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۷ ش کلاً ۲۴ دوره مجلس شورای ملی تشکیل شد که البته در میان برخی از این دوره ها ایام فترت پیش می آمد و کشور بدون مجلس می ماند.
پس از انقلاب، قوهٔ مقننه دوباره تک مجلسی شد و نام مجلس طبق قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران مجلس شورای ملی ماند؛ ولی نمایندگان نخستین مجلس آن را مجلس شورای اسلامی می خواندند. پس از سه دورهٔ مجلس، در بازنگری قانون اساسی سال ۱۳۶۸، نام مجلس رسماً به مجلس شورای اسلامی تغییر نام یافت.
مجلس شورای ملی ایران در ۱۴ مهر ۱۲۸۵ ( ۷ اکتبر ۱۹۰۶ ) به عنوان یکی از نخستین پارلمان های غیراروپایی آغاز به کار کرد . قانون اساسی مشروطه در روزگار خود یکی از سکولارترین قوانین تصویب شده در یک پارلمان در میان کشورها به حساب می آمد.
مجالس غیر اروپایی که پس از مجلس شورای ملی تشکیل شدند :
۵۰ سال پیش از تشکیل مجلس پاکستان در سال ۱۹۵۶
۴۱ سال پیش از تشکیل مجلس ژاپن در سال ۱۹۴۷
۱۴ سال پیش از تشکیل مجلس ترکیه در سال ۱۹۲۰
۱۳ سال پیش از تشکیل مجلس هند در سال ۱۹۱۹
در همان سال چند ماه پیش از تشکیل مجلس روسیه تزاری در سال۱۹۰۶
مجالس غیر اروپایی که پیش از مجلس شورای ملی تشکیل شدند :
۱۸۳ سال پس از تشکیل مجلس ایالات متحده آمریکا در سال ۱۷۸۹
۳۹ سال پس از تشکیل مجلس کانادا در سال ۱۸۶۷
۵ سال پس از تشکیل مجلس استرالیا در سال ۱۹۰۱
پس از امضای فرمان مشروطیت توسط مظفرالدین شاه در مرداد ۱۲۸۵ ش یک مجلس موقت ( که از آن با عنوان اولین مجلس مؤسسان نیز نام برده شده ) برای تدوین نظامنامه انتخابات مجلس ملی در تهران گشایش یافت. نمایندگان آن عمدتاً تجار، روحانیون، و رؤسای اصناف بازار تهران بودند. بر اساس این قانون انتخاب شدگان به شش طبقه تقسیم می شدند: شاهزادگان و قاجارها، روحانیون و طلاب، اعیان و اشراف، تجار داری تجارتخانه معیّن، مالکان با دست کم هزار تومان دارایی و صنعتگران و پیشه وران از صنوف شناخته شده و دارای مغازه ای با شرایط مشخص. انتخاب شوندگان شامل ۱۵۶ نماینده بودند که از این تعداد ۶۰ کرسی به تهران و ۹۶ کرسی به دیگر ایالات اختصاص داده شده بود. نامزدهای پارلمانی می بایست خواندن، نوشتن و تکلم به زبان فارسی را قادر باشند. مقرر گردید انتخابات ایالتی در دو مرحله انجام شود. در مرحله نخست انجمن های ایالتی تشکیل و سپس از میان آن ها نمایندگانی برای مجلس ملی برگزیده شوند، اما انتخابات در تهران در یک مرحله انجام می شد.
... [مشاهده متن کامل]
در زمان پهلوی دوم قوهٔ مقننهٔ ایران دومجلسی شد و همراه با مجلس سنا در حکم مجلس ایران بود. مجموعه مجلس شورای ملی و مجلس سنا را بیشتر با نام «مجلسَین» می خواندند.
از زمان صدور فرمان مشروطیت در سال ۱۲۸۵ ش تا انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۷ ش کلاً ۲۴ دوره مجلس شورای ملی تشکیل شد که البته در میان برخی از این دوره ها ایام فترت پیش می آمد و کشور بدون مجلس می ماند.
پس از انقلاب، قوهٔ مقننه دوباره تک مجلسی شد و نام مجلس طبق قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران مجلس شورای ملی ماند؛ ولی نمایندگان نخستین مجلس آن را مجلس شورای اسلامی می خواندند. پس از سه دورهٔ مجلس، در بازنگری قانون اساسی سال ۱۳۶۸، نام مجلس رسماً به مجلس شورای اسلامی تغییر نام یافت.
مجلس شورای ملی ایران در ۱۴ مهر ۱۲۸۵ ( ۷ اکتبر ۱۹۰۶ ) به عنوان یکی از نخستین پارلمان های غیراروپایی آغاز به کار کرد . قانون اساسی مشروطه در روزگار خود یکی از سکولارترین قوانین تصویب شده در یک پارلمان در میان کشورها به حساب می آمد.
مجالس غیر اروپایی که پس از مجلس شورای ملی تشکیل شدند :
۵۰ سال پیش از تشکیل مجلس پاکستان در سال ۱۹۵۶
۴۱ سال پیش از تشکیل مجلس ژاپن در سال ۱۹۴۷
۱۴ سال پیش از تشکیل مجلس ترکیه در سال ۱۹۲۰
۱۳ سال پیش از تشکیل مجلس هند در سال ۱۹۱۹
در همان سال چند ماه پیش از تشکیل مجلس روسیه تزاری در سال۱۹۰۶
مجالس غیر اروپایی که پیش از مجلس شورای ملی تشکیل شدند :
۱۸۳ سال پس از تشکیل مجلس ایالات متحده آمریکا در سال ۱۷۸۹
۳۹ سال پس از تشکیل مجلس کانادا در سال ۱۸۶۷
۵ سال پس از تشکیل مجلس استرالیا در سال ۱۹۰۱
پس از امضای فرمان مشروطیت توسط مظفرالدین شاه در مرداد ۱۲۸۵ ش یک مجلس موقت ( که از آن با عنوان اولین مجلس مؤسسان نیز نام برده شده ) برای تدوین نظامنامه انتخابات مجلس ملی در تهران گشایش یافت. نمایندگان آن عمدتاً تجار، روحانیون، و رؤسای اصناف بازار تهران بودند. بر اساس این قانون انتخاب شدگان به شش طبقه تقسیم می شدند: شاهزادگان و قاجارها، روحانیون و طلاب، اعیان و اشراف، تجار داری تجارتخانه معیّن، مالکان با دست کم هزار تومان دارایی و صنعتگران و پیشه وران از صنوف شناخته شده و دارای مغازه ای با شرایط مشخص. انتخاب شوندگان شامل ۱۵۶ نماینده بودند که از این تعداد ۶۰ کرسی به تهران و ۹۶ کرسی به دیگر ایالات اختصاص داده شده بود. نامزدهای پارلمانی می بایست خواندن، نوشتن و تکلم به زبان فارسی را قادر باشند. مقرر گردید انتخابات ایالتی در دو مرحله انجام شود. در مرحله نخست انجمن های ایالتی تشکیل و سپس از میان آن ها نمایندگانی برای مجلس ملی برگزیده شوند، اما انتخابات در تهران در یک مرحله انجام می شد.
مجلس شورای ملی در جریان جنبش مشروطه و بر پایه اولین قانون اساسی ایران تشکیل شد. در دوران های آغازین مجلس، به احترام فرمان مشروطیت مظفرالدین شاه به مجلس شورای ملی ایران �دارالظفر� یا �عدل مظفر� نیز می گفتند.