مجارستان ( به مجاری: Magyarország ) کشوری است در اروپای مرکزی. پایتخت آن بوداپست است. مساحت آن ۹۳۰۳۰ کیلومتر مربع است.
محتویات [نمایش]
تاریخ [ویرایش]
تاریخ مهاجرت قوم مجار به جلگه دانوب دقیقاً معلوم نیست. این قوم به صورت قبایلی به تدریج از آسیا و نواحی غربی سیبری به این سرزمین آمده و پس از زدوخوردهای فراوان با دیگر قبایل برای تصاحب اراضی پربرکت سرانجام در جلگه دانوب بین نژادهای ژرمن و اسلاو حائل گردیده اند. این تاریخ را حدود سال ۸۹۶م. می دانند، یعنی زمانی که قبایل مجار به رهبری پرنس آرناپه ساکن حوزه کارپات ( سرزمینی که از لحاظ آب و مراتع غنی بوده ) را تماماً و یا به طور وسیعی تصرف کردند و امروز به نام «مجارستان» و «ترانسیلوانیا» خوانده می شود.
... [مشاهده متن کامل]
حوزه کارپات که از لحاظ جغرافیایی در مرکز اروپا واقع شده از دوران ماقبل تاریخ توسط بشر اولیه اشغال شده بود. مردم دوران اولیه عصر آهن و به دنبال آن سلتها به نوبت در شروع دورهٔ حاضر توسط رومی ها شکست خوردند. ایالات رومی پانونیا و داسیا که در زمان حکومت تیبریوس و تراجان به تصرف درآمده بودند، دربرگیرنده قسمتی از آنچه مجارستان می شد بودند. پس از چهار قرن فرمانروایی رومی ها به واسطه مهاجرت عظیمی منقرض گردید. هونها به رهبری پادشاه معروف خود آتیلا که آلمانی الاصل بود، آستروگوتها ژپیدها و لونگوبارها و به دنبال آن ها آوارها که از نژاد هون ها بودند برای زمان کوتاهی در این مکان سکنی گزیدند.
با انقراض امپراتوری آوار به دست شارل ماگن، تنها گروه های کوچکی از آوارها در درهٔ رود دانوب باقی ماندند. وضعیت اجتماعی و اقتصادی این مردمان تقریباً هم سطح مجاری های غالب بود و به همین علت باعث همزیستی و بعدها جذب شدن آن ها توسط مردم مجار می گردید.
در قرن دهم هفت قبیله فاتح مجار که با هم متحد بودند تحت رهبری پرنس آرپاد مؤسس اولین سلسله مجار قرار داشتند و قدرت را به فرزندش کیزاسپرو سپردند. در سال ۹۷۲ گیزا[۱] به عنوان یکی از سران قبایل مجار به ریاست اتحادیه ای که از این قبایل به وجود آمده بود انتخاب شد و به اتفاق همسرش سارولت[۲] به آئین مسیحیت گروید و پس از وی فرزندش استوان اول[۳] که در تاریخ مجارستان نسبت به سن استفان[۴] ( استفان مقدس ) ( ۱۰۳۸ - ۹۹۷ ) شهرت دارد در سال ۱۰۰۰م. به عنوان نخستین پادشاه مجارستان تاج گذاری کرد. وی که در کودکی غسل تعمید داده شده بود بعد از تحکیم حکومت خود به عنوان اولین پادشاه مجارستان مسئله مسیحی کردن مجارها را رسمیت بخشید و به تأسیس صومعه و بنا نهادن کلیسا اقدام کرد. سن استفان برای استقرار نظام پادشاهی و پی ریزی یک نظم اجتماعی پایدار کوشش های فراوانی نمود و مردم را مجبور کرد از آیین جاهلانه قدیمی به سمت مسیحیت بگروند.
در اواخر قرن ۱۱ کلیسا استفان اول را به خاطر خدمات وی به مقدس ملقب نمود. وی دو مجموعه عقاید برای اداره امور کشور تنظیم کرد. وی پادشاهی جنگجو بود. در جنگی که با «کنراد»[۵] امپراتور ژرمن نمود وی را شکست داد و تا حوالی وین پیشروی کرد، و به علت ثروت سرشار حاصل از جنگ دانوب، خطر همسایگان اعم از امپراطوری ژرمن و بیزانس وجود داشت. مجارها نخست با بیزانس از در دوستی درآمدند و پس از شکست ژرمن ها در سال ۱۱۰۸ که با غلبه بر سپاهیان هانری پنجم در پوترن به دست آمد از جانب ژرمن ها آسوده خاطر گشتند. در سال ۱۱۸۱ با استقرار بلغارها و تشکیل دولت بلغار مرز مشترک مجارستان و بیزانس از بین رفت و خطر دوم که متوجه مجارها بود منتفی گشت. در قرن ۱۲ قدرت حکومت مرکزی رو به زوال نهاد و با رشد فئودالیسم قدرت سیستم ملوک الطوایفی افزایش یافت. از زمان مرگ استفان اول یک دوره ناامنی شروع شد که طی آن شورش نجیب زادگان پیرو مذهب قدیمی پاگان، اصلاحات اجتماعی و مذهبی پادشاه را به مخاطره انداخت. در هر حال این شورش فرونشانده شد و حملات آلمان ها از غرب و کومان ها از شرق سرکوب گردید.
طی قرون ۱۱ و ۱۲ پادشاهان سلسله «آرپاد» مجارستان را یک پارچه نگه داشته و در مقابل سیاست های توسعه طلبانه امپراتوری مقدس روم، قسطنطنیه و پاپ در رم مبارزه نمودند. سرانجام پیشرفت نسبتاً صلح آمیز مجارها در قرون وسطی با حمله مغول ها به رهبری پاتوخان در سال ها ( ۴۴ - ۱۲۴۱ ) دچار وقفه شد و ارتش مجارستان شاه بلدی چهارم به سختی توسط مغول ها تارومار شد.
اوج شکوه و عظمت هنگری در قرون وسطی روزگار سلطنت لوئی اول ( بزرگ ) ( ۸۲ - ۱۳۴۲ ) بود؛ زیرا نفوذش تا دریای بالتیک، دریای سیاه، دریای مدیترانه می رسید. جنگ با ترک ها در سال ۱۳۸۹ صورت گرفت و ترک ها تا دریای بالکان پیش رفتند و مدت های دراز هنگری در چنگال ترکان عثمانی و قسمتی از خاک مجارستان زیر فرمان جابرانه خانواده ها هابسبورگ اطریش گرفتار بود.
این سیاست حفظ قدرت مرکزی توسط «ماتیوس هون یادی» ( ۱۴۹۰ - ۱۴۵۸ ) که از پادشاهان بسیار محبوب و موفق بود دنبال گردید. با مهار کردن قدرت بارون ها و تشکیل یک ارتش قوی اجیر شده، وی امنیت و آسایش برای مردم شهر و روستا را به ارمغان آورد، در حالی که سیاست خارجی توسعه طلبانه وی موجب هراس بود مع هذا دربار با شکوه و کتابخانه عظیم گرونسیانا برای وی در سرتاسر اروپا شهرت آفرید. جانشینان شاه ماتیوس در هر حال قادر نبودند که با قدرت رو به افزایش بارون ها مقابله کنند. افزایش فشار روستاییان موجب گردید که تخم نارضایتی در میان آنان کاشته شود؛ به طوری که در سال ۱۵۱۴ منجر به جنگ دهقانی بزرگی به رهبری گیورگ دوژا[۶] از اهالی ترانسیلوانیا گردید. به هرحال ارتش دهقانی با نبردهای خونینی از هم پاشید و شکست آن منجر به کیفر خونینی برای دهقانان گردید. در این شرایط تهدید ترک ها برای اشغال کشوری که به دلیل اختلافات داخلی از هم پاشیده شده بود یک خطر جدی به شمار می آمد. در سال ۱۵۲۶ ارتش بزرگ سلطان سلیمان دوم قوای شاه جوان لوتیز دوم را در «نبرد موهاچ» نابود کرد.
تقسیمات کشوری [ویرایش]
شهرستان های مجارستان
مجارستان از ۱۹ شهرستان تشکیل شده ا . . .
محتویات [نمایش]
تاریخ [ویرایش]
تاریخ مهاجرت قوم مجار به جلگه دانوب دقیقاً معلوم نیست. این قوم به صورت قبایلی به تدریج از آسیا و نواحی غربی سیبری به این سرزمین آمده و پس از زدوخوردهای فراوان با دیگر قبایل برای تصاحب اراضی پربرکت سرانجام در جلگه دانوب بین نژادهای ژرمن و اسلاو حائل گردیده اند. این تاریخ را حدود سال ۸۹۶م. می دانند، یعنی زمانی که قبایل مجار به رهبری پرنس آرناپه ساکن حوزه کارپات ( سرزمینی که از لحاظ آب و مراتع غنی بوده ) را تماماً و یا به طور وسیعی تصرف کردند و امروز به نام «مجارستان» و «ترانسیلوانیا» خوانده می شود.
... [مشاهده متن کامل]
حوزه کارپات که از لحاظ جغرافیایی در مرکز اروپا واقع شده از دوران ماقبل تاریخ توسط بشر اولیه اشغال شده بود. مردم دوران اولیه عصر آهن و به دنبال آن سلتها به نوبت در شروع دورهٔ حاضر توسط رومی ها شکست خوردند. ایالات رومی پانونیا و داسیا که در زمان حکومت تیبریوس و تراجان به تصرف درآمده بودند، دربرگیرنده قسمتی از آنچه مجارستان می شد بودند. پس از چهار قرن فرمانروایی رومی ها به واسطه مهاجرت عظیمی منقرض گردید. هونها به رهبری پادشاه معروف خود آتیلا که آلمانی الاصل بود، آستروگوتها ژپیدها و لونگوبارها و به دنبال آن ها آوارها که از نژاد هون ها بودند برای زمان کوتاهی در این مکان سکنی گزیدند.
با انقراض امپراتوری آوار به دست شارل ماگن، تنها گروه های کوچکی از آوارها در درهٔ رود دانوب باقی ماندند. وضعیت اجتماعی و اقتصادی این مردمان تقریباً هم سطح مجاری های غالب بود و به همین علت باعث همزیستی و بعدها جذب شدن آن ها توسط مردم مجار می گردید.
در قرن دهم هفت قبیله فاتح مجار که با هم متحد بودند تحت رهبری پرنس آرپاد مؤسس اولین سلسله مجار قرار داشتند و قدرت را به فرزندش کیزاسپرو سپردند. در سال ۹۷۲ گیزا[۱] به عنوان یکی از سران قبایل مجار به ریاست اتحادیه ای که از این قبایل به وجود آمده بود انتخاب شد و به اتفاق همسرش سارولت[۲] به آئین مسیحیت گروید و پس از وی فرزندش استوان اول[۳] که در تاریخ مجارستان نسبت به سن استفان[۴] ( استفان مقدس ) ( ۱۰۳۸ - ۹۹۷ ) شهرت دارد در سال ۱۰۰۰م. به عنوان نخستین پادشاه مجارستان تاج گذاری کرد. وی که در کودکی غسل تعمید داده شده بود بعد از تحکیم حکومت خود به عنوان اولین پادشاه مجارستان مسئله مسیحی کردن مجارها را رسمیت بخشید و به تأسیس صومعه و بنا نهادن کلیسا اقدام کرد. سن استفان برای استقرار نظام پادشاهی و پی ریزی یک نظم اجتماعی پایدار کوشش های فراوانی نمود و مردم را مجبور کرد از آیین جاهلانه قدیمی به سمت مسیحیت بگروند.
در اواخر قرن ۱۱ کلیسا استفان اول را به خاطر خدمات وی به مقدس ملقب نمود. وی دو مجموعه عقاید برای اداره امور کشور تنظیم کرد. وی پادشاهی جنگجو بود. در جنگی که با «کنراد»[۵] امپراتور ژرمن نمود وی را شکست داد و تا حوالی وین پیشروی کرد، و به علت ثروت سرشار حاصل از جنگ دانوب، خطر همسایگان اعم از امپراطوری ژرمن و بیزانس وجود داشت. مجارها نخست با بیزانس از در دوستی درآمدند و پس از شکست ژرمن ها در سال ۱۱۰۸ که با غلبه بر سپاهیان هانری پنجم در پوترن به دست آمد از جانب ژرمن ها آسوده خاطر گشتند. در سال ۱۱۸۱ با استقرار بلغارها و تشکیل دولت بلغار مرز مشترک مجارستان و بیزانس از بین رفت و خطر دوم که متوجه مجارها بود منتفی گشت. در قرن ۱۲ قدرت حکومت مرکزی رو به زوال نهاد و با رشد فئودالیسم قدرت سیستم ملوک الطوایفی افزایش یافت. از زمان مرگ استفان اول یک دوره ناامنی شروع شد که طی آن شورش نجیب زادگان پیرو مذهب قدیمی پاگان، اصلاحات اجتماعی و مذهبی پادشاه را به مخاطره انداخت. در هر حال این شورش فرونشانده شد و حملات آلمان ها از غرب و کومان ها از شرق سرکوب گردید.
طی قرون ۱۱ و ۱۲ پادشاهان سلسله «آرپاد» مجارستان را یک پارچه نگه داشته و در مقابل سیاست های توسعه طلبانه امپراتوری مقدس روم، قسطنطنیه و پاپ در رم مبارزه نمودند. سرانجام پیشرفت نسبتاً صلح آمیز مجارها در قرون وسطی با حمله مغول ها به رهبری پاتوخان در سال ها ( ۴۴ - ۱۲۴۱ ) دچار وقفه شد و ارتش مجارستان شاه بلدی چهارم به سختی توسط مغول ها تارومار شد.
اوج شکوه و عظمت هنگری در قرون وسطی روزگار سلطنت لوئی اول ( بزرگ ) ( ۸۲ - ۱۳۴۲ ) بود؛ زیرا نفوذش تا دریای بالتیک، دریای سیاه، دریای مدیترانه می رسید. جنگ با ترک ها در سال ۱۳۸۹ صورت گرفت و ترک ها تا دریای بالکان پیش رفتند و مدت های دراز هنگری در چنگال ترکان عثمانی و قسمتی از خاک مجارستان زیر فرمان جابرانه خانواده ها هابسبورگ اطریش گرفتار بود.
این سیاست حفظ قدرت مرکزی توسط «ماتیوس هون یادی» ( ۱۴۹۰ - ۱۴۵۸ ) که از پادشاهان بسیار محبوب و موفق بود دنبال گردید. با مهار کردن قدرت بارون ها و تشکیل یک ارتش قوی اجیر شده، وی امنیت و آسایش برای مردم شهر و روستا را به ارمغان آورد، در حالی که سیاست خارجی توسعه طلبانه وی موجب هراس بود مع هذا دربار با شکوه و کتابخانه عظیم گرونسیانا برای وی در سرتاسر اروپا شهرت آفرید. جانشینان شاه ماتیوس در هر حال قادر نبودند که با قدرت رو به افزایش بارون ها مقابله کنند. افزایش فشار روستاییان موجب گردید که تخم نارضایتی در میان آنان کاشته شود؛ به طوری که در سال ۱۵۱۴ منجر به جنگ دهقانی بزرگی به رهبری گیورگ دوژا[۶] از اهالی ترانسیلوانیا گردید. به هرحال ارتش دهقانی با نبردهای خونینی از هم پاشید و شکست آن منجر به کیفر خونینی برای دهقانان گردید. در این شرایط تهدید ترک ها برای اشغال کشوری که به دلیل اختلافات داخلی از هم پاشیده شده بود یک خطر جدی به شمار می آمد. در سال ۱۵۲۶ ارتش بزرگ سلطان سلیمان دوم قوای شاه جوان لوتیز دوم را در «نبرد موهاچ» نابود کرد.
تقسیمات کشوری [ویرایش]
شهرستان های مجارستان
مجارستان از ۱۹ شهرستان تشکیل شده ا . . .