متوکل

او نخستین خلیفه عباسی بود که مذهب شافعی اختیار کرد؛ او همچنین در فقه و سنت مطالعه کرده بود. در زمان او طوفان سختی بر بغداد و بصره و کوفه و عراق وزید و چهارپایان و کشت و خواربارها از میان رفت و قحطی و خشکسالی فراگیر شد. در این دوره، بیزانسی ها نیز به قلمرو عباسی دست اندازی می کردند. آغاز خلافت متوکل همزمان با قدرت یافتن ترکان در حکومت بود. خود متوکل به دست شماری از ترکان درباری به قتل رسید.
برخلاف مأمون که سیاست مذهبی میانه روی داشت، متوکل به اهل حدیث نزدیک شد و آنان قدرت یافتند و به برخی از آنان اجازه داد، که روایات رؤیت خدا را نقل کنند. او حاکمان معتزلی را برکنار کرد، محنة خَلق قرآن را پایان داد، و احمد بن حنبل را، که نماد ایستادگی اهل حدیث بود، گرامی داشت. به همین دلیل حنبلیان او را «محیی السنه» ( احیاکنندهٔ سنت ) لقب دادند. او به علی بن ابی طالب بی احترامی می کرد و حرم حسین بن علی را ویران کرد.
• در سال ۲۳۴ ه‍. ق / ۸۴۸ م محمد بن بعیث در آذربایجان علیه حکومت وقت شورید، که شورش او را یکی از سرداران خلیفه سرکوب کرد.
• پایان دادن به محنة خَلق قرآن
• آزار و اذیت خاندان علی بن ابی طالب و نبش قبر شهدای کربلا
• تأسیس سلسله طاهریان در ایران
• قدرت یافتن غلامان ترک در دربار عباسیان و آغاز هرج و مرج در سامرا
• گسترش قلمرو ادریسیان در آفریقا

نام پدر متوکل خلیفه عباسی : معتصم عباسی . نام مادر متوکل خلیفه عباسی : شجاعت خاتون مادر ( ترکی ) خلیفه متوکل.