متاع

متاع. [ م َ ] ( ع اِ ) اخریان و کالا و سود ومنفعت و سامان و هر آنچه حوائج را سودمند باشد. ج ، امتعه. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) . قوله تعالی : ابتغاء حیلة أو متاع ، المراد بالحلیة الذهب و الفضة و بالمتاع الحدید و الصفرالنحاس و الرصاص. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) . هر چه ازو نفع گیرند. ( غیاث ) . مال التجاره و مال و اسباب و کالا و سامان و رخت و اخریان و اسباب خانه و جامه و پارچه و ظروف و حاصل و محصول و هر چه از وی نفع گیرند. ( ناظم الاطباء ) . آنچه که از آن سود برند. آنچه که حوائج را سودمند بود. کالا. اخریان. ج ، امتعه : یا ملک من شود در بازمانده عمرم از زر یا رزق یا جوهر یا ظرف یا پوشیدنی یا فرش یا متاع. . . از ملک من بیرون است. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 318 ) .
... [مشاهده متن کامل]

متاع : دستمایه

متاع : اسباب

کالا و مال

متاع لباس نمیشه؟ پوشش یا لباس؟؟

مال التجاره

متاع : متاع در لغت به معناى چیزهائی است که انسان از آنها بهره مند و متمتع می شود و غالبا به غیر پول و وجه نقد اطلاق می گردد زیرا از پول بطور مستقیم نمی توان استفاده کرد بلکه باید تبدیل به متاع شود . روى همین جهت قرآن از هدیه تعبیر به متاع کرده است . ( تفسیر نمونه ج : 2 ص : 202 )

لغت نامه دهخدا:
متاع. [ م َ ] ( ع اِ ) اخریان و کالا و سود ومنفعت و سامان و هر آنچه حوائج را سودمند باشد. ج ، امتعه. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) .

اثاثه، اروس، تنخواه، جنس، کالا، مال التجاره

کالای بارزش، چیز گرانبها