لیوان

/livAn/

    glass
    tumbler
    water glass
    beer-mug
    beaker

فارسی به انگلیسی

لیوان اب خوری
glass, tumbler

لیوان ابجو خوری
stein

لیوان بزرگ ابجو خوری
schooner

لیوان بلند و سرباریک
carafe

لیوان پر
glassful

لیوان خمره ای
barrel-glass

لیوان دسته دار
mug

لیوان شراب
chalice, wineglass

لیوان کدویی
gourd

لیوان کوچک
pony

مترادف ها

mug (اسم)
پوزه، فنجان، ابخوری، دهان، لیوان، دهن کجی، عکس شخص محکوم

glass (اسم)
جام، شیشه، گیلاس، ابگینه، لیوان، استکان، شیشه الات، ایینه، شیشه دوربین، شیشه ذره بین، الت شیشه ای

tun (اسم)
قدح، خمره، لیوان، لوله بخاری، بشکه بزرگ، بقدر یک بشکه، ادم یا چیز بشکه مانند

tumbler (اسم)
لیوان، بازیگر شیرین کار، معلق زن

پیشنهاد کاربران

من کوردم
لیوان یه واژه کوردی نیست
ما در زبان کوردی به لیوان میگیم گلاس
طبق منابع ریشه شناسی و جغرافیایی، واژه �لیوان� از نام ده �لیقوان� در نزدیکی تبریز گرفته شده است. توضیح دقیق تر به این صورت است:
1. نام جغرافیایی: لیقوان دهی در دهستان سهندآباد، بخش بستان آباد، شهرستان تبریز است که خاک قرمز مخصوص کوزه گری دارد و در گذشته به خاطر تولید کوزه و ظروف سفالی شهرت داشته است.
...
[مشاهده متن کامل]

2. فرایند نام گذاری: در فارسی و بسیاری از زبان ها، نام ابزار یا محصول اغلب از نام محل تولید گرفته می شود. بنابراین �لیوان� که امروزه به ظرف استوانه ای برای نوشیدنی گفته می شود، به خاطر تولید در لیقوان، به این نام معروف شده است.
3. ریشه شناسی �لیقوان�:
�لیق� یا �لق� در فارسی باستان و میانه به معنای �صاف، بی پوشش، خالی از گیاه� است.
ویژگی زمین لیقوان، یعنی خاک صاف، قرمز و مناسب کوزه گری، با این معنی تطابق دارد.
بنابراین �لیقوان� = �محل صاف و خالی ( از گیاه ) �.
4. منابع معتبر:
دهخدا، مدخل �لیوان�
فرهنگ جغرافیایی ایران، ج ۴
برهان قاطع، مدخل �لق / لغ�
فرهنگ ریشه شناسی زبان فارسی، محمدحسن دوست
✅ جمع بندی: واژه �لیوان� به صورت مستقیم از نام روستای لیقوان گرفته شده و به مرور به ظرفی که از خاک این منطقه ساخته می شد اطلاق گردید.

منبع. عکس فرهنگ ریشه شناختی زبان فارسی دکتر محمد حسن دوست
زبان های ترکی�در چند مرحله بر�زبان فارسی�تأثیر گذاشته است. نخستین تأثیر زبان ترکی بر پارسی، در زمان حضور سربازان تُرک در ارتش�سامانیان�روی داد. پس از آن، در زمان فرمان روایی�غزنویان، �سلجوقیان�و پس از�حملهٔ مغول، تعداد بیشتری�وام واژهٔ�ترکی به زبان فارسی راه یافت؛ اما بیشترین راه یابی واژه های ترکی به زبان فارسی در زمان فرمانروایی�صفویان، که ترکمانان�قزلباش�در تأسیس آن نقش اساسی داشتند، و�قاجاریان�بر ایران بود.
...
[مشاهده متن کامل]

• منابع ها. تاریخ ادبیات ایران، ذبیح الله صفا، خلاصه ج. اول و دوم، انتشارات ققنوس، ۱۳۷۴
• تاریخ ادبیات ایران، ذبیح الله صفا، خلاصه ج. سوم، انتشارات بدیهه، ۱۳۷۴
• حسن بیگ روملو، �احسن التواریخ� ( ۲ جلد ) ، به تصحیح�عبدالحسین نوایی، بنگاه ترجمه و نشر کتاب، ۱۳۴۹. ( مصحح در پایان جلد اول شرح مفصل و سودمندی از فهرست لغات�ترکی�و�مغولی�رایج در متون فارسی از سده هفتم به بعد را نوشته است )
• فرهنگ فارسی، محمد معین، انتشارات امیر کبیر، تهران، ۱۳۷۵
• غلط ننویسیم، ابوالحسن نجفی، مرکز نشر دانشگاهی، تهران، ۱۳۸۶
• فرهنگ کوچک زبان پهلوی، دیوید نیل مکنزی، ترجمه مهشید فخرایی، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، تهران، ۱۳۷۹

لیوانلیوانلیوانلیوان
لری بختیاری
پَیگال:لیوان
لیوان واژه ای ایرانی و در اصل لو وان ( لب وان ) بوده که از دو واژه لی یا لو یا لب وان به معنی ظرف آبی که با لب برخورد دارد و نوشیده می شود درست شده
کلمه لیوان از زبان گرجی ( کارتولی ) وارد فارسی شده است.
در زبان گرجی به نوشیدن آب میگن، دَلِوَ یا لِوَ و به ظرف آبخوری دقیقا لیوَنی گفته می شود که به صورت لیوان وارد فارسی شده. کلمات دیگری هم از زبان گرجی وارد زبان فارسی شده که جای بررسی و تحقیق دارد.
ریشه واژه لیوان :
واژه لیوان برگرفته از نام یک روستا در آذربایجان شرقی گرفت شد است که دهخدا در این رابطه می گوید :
واژه لیوان . [ لی ] ( اِ ) از واژه ی�لوان گودوش � یعنی گاودوش لوان ( لوان اسم دهکده ای از آذربایجان که در آنجا سفال نیک پزند ) گرفته شده است . گیلاس . آب وند. آبخوری . کوزه ٔ نازک . آبخوری که در لیوان آذربایجان سازند و امروز تعمیم یافته و بر مطلق ظرف آبخوری که از سفال یا چینی یا بلور یا فلز سازند اطلاق میگرد. نام این دهکده معروف به �وان� بوده که به مرور زمان و تغیر لهجه ها به �لوان� و بعدها به �لیقوان� تغیر یافته است. در قدیم روستا بود اما الان بخش از تبریز مرکز آذربایجان شرقی است.
...
[مشاهده متن کامل]

منبع.
لغت نامه دهخدا

�لیو� در زبان کردی به معنی �لب� است و پسوند �وان� به معنی �بکار بردن، مربوط شدن، جمع شدن� است و کلمه لیوان از اسم کردی آن گرفته شده مانند �ملوان� که در زبان کردی به معنی شناگر است
کردی و فارسی جدا نیستند. هردو یک ریشه دارند و زبانی ایرانیک هستند. لیو و لب از یک ریشه اند. فرای، فره و مله با همین چم ها در زبان های پارسی از جمله پهلوی ساسانی بکار میرفته اند.
لیوان یه کلمه کُردی هستش.
در زبان کردی هرموقه بخوان ربط یک کلمه به آن را بگویند ، در انتهای آن کلمه ( وان ) اضافه میکنند.
لیو وان:لیوان
لیو:به منی لب هستش
وان:یعنی ربط آن
لیوان:یعنی چیزی که با لب ها سرکار دارد.
...
[مشاهده متن کامل]

مثال دیگر:
فراوان: فره، فرا وان
فرا، فره:زیاد
فراوان:چیزی که به زیاد بودن ربط داره
ملوان: مله، مل وان
مله، مل:یعنی شنا کردن
ملوان:چیزی که به شنا کردن ربط دارد

لیوان دم دستی ( ظروف آشپزخانه )
لیوان مهمان ( ظروف آشپزخانه )
در گویش مردم شهرستان زرند آبخوری
راگ
جامک
آبخوری
مشاهده ادامه پیشنهادها (١٠ از ١٥)