لینچ کردن ( به انگلیسی: Lynching ) به عمل اعدام غیرقانونی در ملأ عام یا ضرب و جرح منجر به مرگ توسط یک گروه گفته می شود که معمولاً برای تنبیه متجاوز یا ترساندن گروهی اقلیت انجام می گیرد. معمولاً این عمل توسط گروهی خودسر با سروصدا و با قصد جلب توجه اذهان عمومی انجام می شود. بیشتر موارد لینچ کردن در زمان تنش های اقتصادی و اجتماعی انجام می شود و معمولاً با قصد سرکوب گروه اقلیت توسط گروه اکثریت انجام می گیرد. با این حال این عمل از قضاوت طولانی مدت دربارهٔ پذیرش پیش داوری های اجتماعی برای قبول کردن این گونه از خشونت و موجه جلوه دادن آن نشأت می گیرد. اعدام توسط گروه های خشمگین مختص آمریکای شمالی نمی باشد و می توان شواهد آن را در جای جای دنیا برای مجازات مردمی که خارج از عرف رایج رفتار می کنند، پیدا کرد.
... [مشاهده متن کامل]
کلمه لینچ با اطمینان کامل ریشه یابی نشده و به احتمال زیاد نام خانوادگی یکی از این افراد است: قاضی «چارلز لینچ» ( ۱۷۳۶–۱۷۹۶ ) در دوران جنگ انقلاب آمریکا یا قاضی «جان لینچ» در اواخر قرن ۱۷ در کارولینای شمالی یا کلانتر «ویلیام لینچ» ( ۱۷۴۲–۱۸۲۰ ) در ویرجینیا یا «جیمز لینچ» شهردار شهر گالوی در ایرلند که در سال ۱۹۴۳ در دادگاه پسرش که متهم به قتل بود در نقش دادستان، قاضی و مأمور اعدام عمل کرد.
پیشینه حقوقی و فرهنگی لینچ کردن از آنسوی اقیانوس اطلس از جزایر بریتانیا به آمریکا آورده شده بود. شورش و ناآرامی یکی از خصوصیات اولیه امریکایی - انگلیسی ها بود. در بریتانیای آن زمان نافرمانی و شورش امری معمول بود هرچند معمولاً به قتل و کشتار نمی انجامید. بعد از جنگ های محاصره یورک تاون در جنوب غرب سیاهان آزاد و لاتین تبار هدف زجر کش کردن قرار می گرفتند. با اینحال بعد از جنگ داخلی آمریکا، و بعد از آنکه برده داری برداشته شد زجرکش کردن به نحو قابل ملاحظه ای افزایش پیدا کرد. مابین سالهای ۱۸۸۲ تا ۱۹۶۸ در مجموع ۱۳۰۰ نفر سفیدپوست و حدود ۳۵۰۰ نفر سیاه پوست زجرکش شدند.
در بریتانیا قرن نوزدهم هنگامی که قانون لغو برده داری ۱۸۳۳ به تصویب رسید موارد لینچ کردن بر اساس نژاد به شدت افزایش یافت.
در سال ۱۹۴۴ یک اسیر جنگی آلمانی که به عدم همدردی از نازی ها متهم شده بود توسط سایر اسرای نازی در کمپ ۲۱ در کمیر، اسکاتلند. در بعد از جنگ پنج تن از جنایتکاران جنگی به صورت هم زمان در زندان پنتویله اعدام شدند که بزرگترین تعداد اعدام هم زمان در بریتانیای قرن بیستم به شمار می رود. همچنین ۱۵۰ مورد نجات یافته از لینچ کردن خلبانان متحدین توسط شهروندان آلمانی، سربازان، پلیس، یا واحدهای شبه نظامی آلمانی در پاسخ به بمباران وحشت متحدین گزارش شده است.
... [مشاهده متن کامل]
کلمه لینچ با اطمینان کامل ریشه یابی نشده و به احتمال زیاد نام خانوادگی یکی از این افراد است: قاضی «چارلز لینچ» ( ۱۷۳۶–۱۷۹۶ ) در دوران جنگ انقلاب آمریکا یا قاضی «جان لینچ» در اواخر قرن ۱۷ در کارولینای شمالی یا کلانتر «ویلیام لینچ» ( ۱۷۴۲–۱۸۲۰ ) در ویرجینیا یا «جیمز لینچ» شهردار شهر گالوی در ایرلند که در سال ۱۹۴۳ در دادگاه پسرش که متهم به قتل بود در نقش دادستان، قاضی و مأمور اعدام عمل کرد.
پیشینه حقوقی و فرهنگی لینچ کردن از آنسوی اقیانوس اطلس از جزایر بریتانیا به آمریکا آورده شده بود. شورش و ناآرامی یکی از خصوصیات اولیه امریکایی - انگلیسی ها بود. در بریتانیای آن زمان نافرمانی و شورش امری معمول بود هرچند معمولاً به قتل و کشتار نمی انجامید. بعد از جنگ های محاصره یورک تاون در جنوب غرب سیاهان آزاد و لاتین تبار هدف زجر کش کردن قرار می گرفتند. با اینحال بعد از جنگ داخلی آمریکا، و بعد از آنکه برده داری برداشته شد زجرکش کردن به نحو قابل ملاحظه ای افزایش پیدا کرد. مابین سالهای ۱۸۸۲ تا ۱۹۶۸ در مجموع ۱۳۰۰ نفر سفیدپوست و حدود ۳۵۰۰ نفر سیاه پوست زجرکش شدند.
در بریتانیا قرن نوزدهم هنگامی که قانون لغو برده داری ۱۸۳۳ به تصویب رسید موارد لینچ کردن بر اساس نژاد به شدت افزایش یافت.
در سال ۱۹۴۴ یک اسیر جنگی آلمانی که به عدم همدردی از نازی ها متهم شده بود توسط سایر اسرای نازی در کمپ ۲۱ در کمیر، اسکاتلند. در بعد از جنگ پنج تن از جنایتکاران جنگی به صورت هم زمان در زندان پنتویله اعدام شدند که بزرگترین تعداد اعدام هم زمان در بریتانیای قرن بیستم به شمار می رود. همچنین ۱۵۰ مورد نجات یافته از لینچ کردن خلبانان متحدین توسط شهروندان آلمانی، سربازان، پلیس، یا واحدهای شبه نظامی آلمانی در پاسخ به بمباران وحشت متحدین گزارش شده است.
بدنام کردن، اعدام غیرقانونی در ملاءعام، ضرب و جرح منجر به مرگ.
مانند عملی که طالبان با فرخنده ملک زاده داشتن.
مانند عملی که طالبان با فرخنده ملک زاده داشتن.